نظامی - صبح امروز با حضور رئیس جمهور و وزیر دفاع، در سالروز گرامیداشت صنایع دفاعی از شش دستاورد دفاعی جدید کشور رونمایی شد.

 

رئيس​جمهور در مراسم رونمايي از تجهيزات دفاعي جديد گفت: پیشرفت صنایع دفاعی را برای کشورگشایی نمی‌خواهیم.

سردار فيروزآبادي نيز رئيس جمهور را در رونمايي از دستاوردهاي جديد دفاعي کشور، همراهي مي کرد.

رئيس​جمهور از نزديک با تجهيزات دفاعي جديد کشور آشنا شد.

متخصصان کارآزموده صنایع دریایی موفق شدند موتور دریایی بنیان 4 با تعداد 16 سیلندر و قدرت 5 هزار اسب بخار و 18 تن وزن بر روی شناورهای بزرگ نظامی نصب کنند.

سامانه جهت‌یاب و شنود شاهد، پولیس سیگنالی و جهت یابی در بانک‌های WHFو UHF و مدلاسیون‌های مختلف را در فاصله زمانی بسیار کم انجام می‌دهد. سامانه شاهد قادر است سیگنال‌های ثابت، آنالوگ و جهش فوقانی را تشخیص داده و مورد پردازش قرار دهد و امکان شنود چند کانال را به طور همزمان فراهم کند.

يکي از شش دستاورد بزرگ دفاعی جدید که امروز رونمايي شد.

خودروی تاکتیکی - فرماندهی ارس با 3.4 تن وزن و توان 133 اسب بخار با دو کابین یکپارچه به عنوان خودروی حامل فرماندهان،‌ خودروی هجومی و خودروی پشت خاکریز قابلیت استفاده در تمام مناطق عملیاتی صعب العبور و شهری را دارد. قابلیت زرهی، پوشش تلفیقی،‌ گرم کن گازوئیلی و محافظ پشت سر از مهمترین ویژگی‌های این خودرو محسوب می‌شود.

موشک فاتح 1D-110 از دقیق‌ترین و پیشرفته‌ترین موشک‌های بالستیک زمین به زمین با سوخت جامد مرکب است که در یک دهه اخیر نقش مؤثری در ارتقاء توان دفاعی جمهوری اسلامی ایران داشته است. قابليت​هاي اين موشک ارتقا يافته و به تولید انبوه رسیده است.

پروژه سکوی تست‌های پروازی با نام آرمیتا با هدف آزمایش سامانه‌های هوایی در شرایط واقعی پرواز ساخته شده است که با هدف آزمایش سامانه پرتاب هواپیمای جنگی، آزمون سامانه دستگاه تولید اکسیژن هواپیما‌، آزمون سامانه اویونیک پیشرفته هواپیما و آزمایش اویونیک پیشرفته به خلبان‌های هواپیمای جنگنده انجام شده است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , نیروی هوایی , نیروی دریایی , سلاح گرم , ,

|

امتیاز مطلب : 24

|

تعداد امتیازدهندگان : 6

|

مجموع امتیاز : 6

سخنرانی اخیر مقام معظم رهبری در همایش حمایت از انتفاضه فلسطین پیام های واضحی برای صهیونیست ها داشت. از جمله اشاره ایشان به عملکرد موشک های ایران در موقع لزوم که نشانگر جدی بودن ایران در دفاع همه جانبه از منافع خود و در صورت نیاز، سایر ملت های مظلوم است.
پس از سالهای جنگ تحمیلی با توجه به شرایط موجود منطقه و نتایج حملات موشکی به اسرائیل و فناوری های در دسترس، مسئولان دفاعی کشور اصلی ترین بخش از راهبرد دفاعی کشور در امر بازدارنگی را بر توسعه موشک های بالستیک میانبرد و دوربرد استوار کرده اند. تلاش برای افزایش برد، دقت و همچنین تأثیر گذاری و تنوع سرجنگی این موشکها در این روند توسعه مشهود است.[/align]

نمایی از پایگاههای نیروی هوایی رژیم صهیونیستی

در این گزارش به معرفی مختصر موشک های میانبرد و دوربرد بالستیک کشور می پردازیم که توانایی رسیدن به محدوده غده سرطانی منطقه یعنی رژیم اشغالگر قدس را دارند.
پس از آزمایش موشک شهاب 3 در سال 1377 و اعلام مشخصات آن از جمله برد در حدود 1300 کیلومتر، نگاه دشمنان به توانایی موشکی ایران تغییر کرده و کم کم آرامش از میان نظامیان و بعدها سیاسیون صهیونیست به آرزویی برآورده نشدنی تبدیل شد. زیرا ارائه نمونه های جدیدتر، دوربردتر و دقیق تر از خانواده موشکهای شهاب3 نشان دهنده رسیدن ایران به سطوح بالای فناوری موشکی داشت که نوید محصولات مخوف تری را در آینده می داد.

موشک شهاب3
شهاب3 در ادامه روند توسعه موشک های شهاب-1 و 2 و با رویکرد اعمال تغییرات طراحی در سامانه های مختلف بوجود آمد. شباهت های زیادی از نظر فن آوری بین شهاب 2 و 3 وجود دارد، اما شهاب3 پیشرفته تر بوده و از نظر الکترونیک با فن آوری جدید و رایانه هدایتی پیشرفته از نظر سخت افزار و نرم افزار در ساخت آن استفاده شده است. برد این موشک بیش از 1300 کیلومتر عنوان شد که به معنای توانایی رسیدن به سرزمین های اشغالی فلسطین در صورت شلیک از نواحی غربی کشور بود.

نمونه های مختلفی از شهاب3 تولید شده و به خدمت نیروهای مسلح کشور وارد شد که از نظر برد و زیرسامانه ها ارتقاء یافته اند اما همگی یک مرحله ای سوخت مایع بوده و از سامانه هدایت اینرسیایی برخوردارند. کلاهک آخرین نمونه های شهاب3 از نوع جدا شونده است که پس از رسیدن به قوس نزولی در ارتفاع مناسب از بدنه موشک جدا شده و به سمت هدف ادامه مسیر داده و باعث ناتوانی دشمن در انهدام آن می شود.
همچنین انواع مختلف کلاهک از جمله کلاهک بارانی روی این موشک قابل بکارگیری است. طول این نمونه ها حدود 16.5 تا 17 متر بوده و برد آنها تا 1800 کیلومتر در نمونه های نهایی عنوان شده است. جرم کلاهک آنها نیز تا 1000 کیلوگرم برآورد شده است. با توجه به اینکه کمترین فاصله از نواحی غربی ایران تا دورترین نقطه در سرزمین های اشغالی به 1200 کیلومتر نمی رسد خانواده شهاب3 تهدیدی کاملاً جدی برای هر متجاوز و دشمن محسوب می شود.

عاشوراین موشک بر اساس موشک شهاب3 ساخته شده و از نوع سوخت مایع و دوربرد است. شکل ظاهری کلاهک این موشک مانند آخرین نمونه های شهاب سه دارای کاهش قطر در قسمت های بالاتر است. در این موشک از زیرسامانه های بومی استفاده شده و قابلیت حمل چند نوع سر جنگی از ویژگی های این موشک است. منابع داخلی برد این موشک را 2000 کیلومتر عنوان کرده اند هر چند که کارشناسان خارجی 25 تا 50 درصد برد بیشتری را برای آن متصور هستند. با توجه به نزدیک بودن ابعاد این موشک و شهاب3، استفاده از سامانه های پرتاب قبلی برای بکارگیری آن مقدور است. این برد برای هدف قرار دادن دورترین نقطه در فلسطین اشغالی از نیمه شرقی هم کشور کافی است.
قدر
موشک قدر1 که در سال 1386 معرفی شده در ادامه توسعه موشک های دوربرد سوخت مایع شهاب به تولید رسید و در واقع یکی از نمونه های خانواده شهاب محسوب می شود. برد این موشک تک مرحله ای در حدود 2000 کیلومتر عنوان شده و از ویژگی های آن زمان کوتاه تر آماده سازی آن در مقایسه با موشک های قبلی است. بدین تریب سرعت واکنش این موشک بالاتر است. نمونه هایی از این موشک مجهز به کلاهک خوشه ای نیز معرفی شده که کلاهک این موشک ها نیز از نوع جدا شوند است. نوع قدرF طولی برابر با 15.86 متر و بردی در حدود 1950 کیلومتر و هدایت اینرسیایی دارد.

سجیل موشک سجیل نیز مانند قدر و عاشورا در نیمه دوم دهه 1380 خورشیدی معرفی شده و برخی آنرا برترین موشک بالستیک ایرانی می دانند. گواه این مدعا اعتراف کارشناسان خود دشمن در نبود مشابه خارجی برای سجیل است. سجیل اولین موشک دوربرد سوخت جامد ایران و به احتمال بسیار بالا خط شکن موشک های ایرانی در جهت محو اسرائیل از روی نقشه (در صورت نیاز به استفاده از عامل نظامی) خواهد بود. این به دلیل سامانه پرتاب متحرک با قابلیت حمل موشک آماده پرتاب است.
این موشک به دلیل استفاده از سوخت جامد به سرعت و ظرف چند دقیقه آماده پرتاب شده و پس از شلیک نیز پرتابگر آن به سرعت محل را ترک می کند. این ویژگی باعث کاهش احتمال نابودی موشک قبل از پرتاب می شود. همچنین به دلیل شتاب بسیار بالای سجیل امکان ردگیری آن برای دشمن در فازهای اولیه پرتاب بسیار کم و عملآً شانس دشمن برای انهدام سجیل در طی پرواز ناچیز است.

[align=center]برد سجیل نیز 2000 کیلومتر عنوان و تاکنون در دو نمونه سجیل 1 و 2 معرفی شده که خود نشانگر تلاش صنایع مربوطه برای بهسازی آن است. این موشک از نوع دو مرحله ای بوده که پس از اتمام سوخت مرحله اول، این بخش از موشک جدا شده و مرحله دم روشن می شود. با اینکار بخشی از جرم بدنه که خالی شده و باز اضافه محسوب می شود از موشک جدا شده و به افزایش برد کمک می کند.
سجیل جزو موشکهای از مجموعه موشک های بالستیک کشور است که با خروج از جو و طی مسیر در چنین ارتفاعی به داخل جو بازگشته و با سرعت حدود 10 تا 12 ماخ(حدود3400 تا 4080 متر بر ثانیه) به سوی هدف سرازیر می شود که انهدام آنرا برای تمام سامانه های دفاع هوایی موجود ناممکن کرده است. این نکته نشانگر پیشرفت فناوری موشکی کشور در رسیدن به چنین دستاورد مهمی است. همچنین فناوری سوخت جامد مرکب که در این موشک استفاده شده علاوه بر ویژگی های رانشی مطلوب، عمر انبارداری بالایی را نیز برای این موشک به دنبال دارد.
موشک 23623 کیلوگرمی سجیل، طولی در حدود 17.57 متر، 1.25 متر قطرو سر جنگی به جرم 500 کیلوگرم از نوع جدا شونده دارد. این موشک در زمان 835 ثانیه(13 دقیقه و 55 ثاینه) به بیشینه برد خود می رسد. سامانه های هدفگیری ناوبری و هدایت سجیل دقت بسیار بالایی را برای آن به ارمغان آورده اند که برای این موشک ارزش عملیاتی زیادی را ایجاد کرده است.
[
[align=center]سامانه هدایت موشک های بالستیکی که به آنها اشاره داشتیم از نوع کنترل بردار رانش است که با استفاده از تیغه هایی در خروجی پیشران موشک اقدام به تغییر جهت گازهای خروجی از موشک کرده و جهت موشک را تصحیح می نمایند. این سامانه بسیار بهتر از سامانه های متکی به سطوح کنترلی بالک عمل کرده و یکی از عوامل دقت بالای موشکهای ایرانی، بهینه سازی این سامانه در کشور است.
موشک های سوخت مایع با توجه به نیاز به شارژ شدن سوخت در مخازن پیش از پرتاب، زمان آماده سازی زیادی دارند. در این حالت امکان شناسایی موشک پیش از پرتاب وجود دارد. برای رفع این مشکل از سالها پیش سیلوهای زیرزمینی برای پرتاب موشک های بالستیک در نقاط مختلف کشور ساخته شده می توان موشک شارژ شده و آماده شلیک را تا چند ماه در آنها نگاه داشت.
با توجه به تعداد زیاد این سیلوها پس از رسیدن زمان تخلیه هر موشک، تعداد زیادی موشک دیگر در سایر سیلوها وجود دارند که آماده پرتاب هستند. بدین ترتیب از موشک های سوخت مایع کشور نیز می توان برای پاسخ اولیه به اقدام دشمن استفاده نمود.

[align=center]تمامی موشک های بالستیک نامبرده از نظر سامانه های هدایت و برای کاهش بازتاب راداری بهسازی شده آماده شلیک به سوی دشمن هستند. از نظر تعداد به اذعان کارشناسان خارجی تعداد موشک های ایرانی شلیک شونده به اسرائیل در هر روز دهها فروند و برای چند ماه می تواند، باشد. نگاهی به اثرات روانی اصابت چند موشک غیر دقیق عراقی به اسرائیل و افزودن اثر دقت و قدرت تخریب بالای موشک های ایرانی ضربات سهمگین شهاب ها و سجیل ها را بر پیکر رژیم اشغالگر قدس را قطعی می گرداند.
اگرچه با روند پیش رو و انقلاب های صورت گرفته در منطقه، دیگر نمی توان کوچکترین امیدی به وجود این رژیم اشغالگر تا سالهای متمادی را داشت اما این موشک های بالستیک ساخت جمهوری اسلامی ایران، پشتوانه محکمی برای بازدارندگی و نابودی هر متجاوز است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 18

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

بسم الله الرحمن الرحیم

AGM ARMIGER یک موشک هوا به سطح ضد رادار(ضد تشعشع) هست که در حال  توسعه برای مقابله با اهداف سطحی با قابلیت جا به جایی سریع ( مانند رادارها و سیستم های موشکی ضد هوایی متحرک) هست . این موشک برای جایگزینی با موشک AGM-88 HARM در نیروی هوایی آلمان و دیگر نیروهای هوایی اروپا طراحی شده و در صورت ادامه پروژه وکنسل نشدن آن ممکن هست که جایگزین موشک  HARM شود.

موشک ARMIGER  موشکی با ابعاد کوچک و وزن کم (220 کیلو گرم) و سرعت سه ماخ بوده و برد این موشک به 200 کیلومتر میرسد. همچنین  این موشک با داشتن جستجوگر دوطیفی مادون قرمز و رادار پسیو ( این جستجوگر جدید ARAS نام دارد.) و سیستم های ناوبری GPS و INS دقت زیادی دارد!  ایستگاه های رادار و سیستم های دفاع هوایی دشمن  هدف اصلی این موشک پر سرعت به شمار می آیند!

از ویژگی های اساسی این موشک می توان به گیرنده رادار باند پهن و جستجوگر فروسرخ توسعه داده شده توسط Diehl BGT و EADS برای هدفیابی نهایی دقیق و موتور رمجت سوخت جامد برای پرواز مافوق صوت(سه برابر صوت) و برد زیاد اشاره کرد .

ARMIGER میتواند به رادارهایی که بعد از شناسایی شدن , توسط خدمه خاموش  و به جای دیگری منتقل میشوند و همچنین به اهدافی که از اقدامات متقابل الکترونیکی  استفاده میکنند حمله و آنها را نابود کند!

سابقه  و تصمیم ساخت این موشک که توسط BGT آلمان اجرا میشود به موشک ARAMIS که قرار بود توسط آلمان و فرانسه برای جایگزینی موشک های ARMAT و AGM-88 HARM ساخته شود بر میگردد !

پس از خروج فرانسه از پروژه BGT , ARAMIS این برنامه را که به عنوان موشک ضد تشعشع با هدایت هوشمند و برد زیاد به (ARMIGER) تغییر نام داد !  ARMIGER یک کلمه لاتین به معنای محافظ یا bodyguard هست!

وزن کم این موشک Tornado ECR را قادر میسازد تا 4 فروند از این موشک ها را به جای 2 موشک AGM-88 HARM حمل کند! موشکهای جدید بر روی یک جفت از پایلون های دوقلو به صورت کنار هم  زیر هواپیما نصب می شوند.

مشخصات موشکAGM ARMIGER

نوع موشک:ضد رادار(ضد تشعشع)
اهداف: تاسیسات راداری دشمن
پیمانکار:Diehl BGT Defence
طول: 4 متر
قطر:20 سانتی متر
موتور:رم جت
برد:200 کیلومتر
سرعت: سه ماخ
وزن: 230 کیلوگرم( و در بعضی منابع 220 کیلوگرم)
سر جنگی: 20 کیلوگرم
هدایت:radar homing, Dual-Mode with INS/GPS, IR seeker

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 19

|

تعداد امتیازدهندگان : 6

|

مجموع امتیاز : 6

میتِئور  مفهوم جدیدی در دنیای موشکهای هوا به هوا میباشد که از فناوری های جدید و پیشرفته تنفس موتور و اخرین تجهیزات الکترونیکی جهت رسیدن به ماورای قدرت جنگی موشکهای کنونی بهره میبرد. این موشک پیشرفته یورو فایتر را در مقابل انواع تهدیدات هوایی حفاظت کرده و آن را قادر میسازد تا با چندین هدف همزمان درگیر شود. میتِئور در رده موشکهای هوا به هوای میان برد طبقه بندی شده و مکمل موشک پیشرفته و قدرتمند ASRAAM به حساب می آید.

منبع:central clubs-wikipedia

برای نخستین بار میتِئور جهت بکارگیری توسط سه جنگنده ی یوروفایتر، رافائل و گریپن گسترش یافت. این موشک با نام BVRAAM نیز شناخته میگردد.
موشک هوا به هوای ماورای دید(BVRAAM or Beyond Visual Range Air to Air Missile) همانطور که پیشتر گفته شد، کار خود را از یوروفایتر شروع کرد. ترکیب یوروفایتر و میتِئور ضمانت میکرد که حداقل در دهه ی پیش رو، پروژه هایی نیستند که حریف قابلی برای این دو دوست باشند. هدف از طراحی BVRAAM تولید یک شاهکار، بویژه در ابعاد قابلیتهای جنبشی بود؛ به طوری که این موشک بارها از یک موشک معمولی میان برد موثرتر عمل خواهد کرد. در واقع خلبان قادر خواهد بود تا با استفاده از تمام قابلیتهای هواپیمای خود با خیالی آسوده دل آسمان را بشکافد و بدون نگرانی از سوی هواپیماهای دشمن، به انجام ماموریت خود بپردازد.
هم اکنون در نیروی هوایی بریتانیا هیچ موشک هوا به هوای فعال هدایت راداری وجود ندارد. اسکای فلش تنها موشک فعال در این زمینه میباشد که  این موشک پس از پرتاب نیاز به هدایت توسط رادار هواپیما دارد که خطر رهگیری و انهدام هواپیما را محیا میسازد. گرچه یوروفایتر با موشک AMRAAM در خدمت است، BVRAAM آن را قادر میسازد تا با چندین هدف بصورت همزمان در برد بیشتری درگیر شود. میتِئور، یوروفایتر را قادر میسازد تا مانورپذیری بیشتری هنگام درگیری داشته باشد و در هر موقعیت اب و هوایی، در شب و روز ماموریت خود را انجام دهد.

یک فروند موشک BVRAAM لود شده روی Typhoon
تجربه نشان داده است که برتری هوایی در جنگهای نظامی، نقش موثری دارد. BVRAAM این اطمینان را میدهد که نیروهای خودی چه بر روی زمین و چه در سطح دریاها، از جنگنده های دشمن در امان خواهند بود. تنها یک جنگنده بهمراه یک فروند موشک BVRAAM قابلیت نابودی مانور پذیرترین هواپیماهای موجود را پیش از آن که وارد برد درگیری شود خواهد داشت، همچنین توانایی مقابله همزمان با بمب افکنها در فاصله زیاد را نیز دارا میباشد. اهداف بر حسب مهمتر در اولویت قرار میگیرند و موشکها بسوی آنها که از پیش رهگیری شده اند، روانه میشوند. اطلاعات دقیق هدف پس از پرواز اولیه توسط یک دیتا لینک، از طریق جنگنده شلیک کننده یا یک فروند آواکس به موشک ارسال میگردند. اطلاعات تاکتیکی مربوط به موشک حتی توسط یک هواپیمای کنترلی نیز قابل دریافتند. سرانجام در زمان مناسب، رادار فعال BVRAAM بصورت خودکار جستجو را آغاز کرده و پس از کشف هدف، بر روی آن قفل راداری انجام داده و بسوی آن حرکت میکند. از این مرحله به بعد عملکرد موشک بصورت تماما اتوماتیک است و در واقع، با تصمیم خود، هدف را دنبال کرده و انواع مانورها را انجام میدهد، بصورت اتوماتیک در صورت وقوع جنگ الکترونیک با آن مقابله کرده و در نهایت هواپیمای دشمن را منهدم میکند.

در قسمت جلویی این موشک، دقیقا پشت جستوجوگر یک عدد اندازه گیر اینرسیایی که توسط شرکت آلمانی وابسته به نورثروپ گرومن به نام Litef تولید شده است، قرار دارد. هماهنگی اجزای مختلف موشک با رادار فعال آن توسط یک هماهنگ کننده موسوم به PFS که Saab Bofors Dynamics آن را تهیه کرده است، انجام میپذیرد. در واقع وظیفه اصلی PFS ردیابی هدف در فازنهایی و محاسبه دقیق مدت زمان برخورد کلاهک و نحوه عملکرد آن جهت وارد آوردن ضربه ای مهلک و مرگ آور به هدف است. سامانه PFS دارای 4 آنتن است که بصورت متقارن در اطراف قسمت جلویی موشک قرازیر سیستم های پیش رانشی (PPS) شامل منفذهای هواکش سوپاپی راکت(TDR) میشوند و با نازلهای بوستر که توسط شرکت Bayern-Chemie آلمان تولید شده اند، سازگار گشته اند. زیر سیستم TDR برد بیشتر، سرعت بیشتر، ارتفاع پروازی بیشتر نسبت به سطح دریا، انعطاف موشک در قبال انجام ماموریت های مختلف توسط کنترل رانش، طراحی نسبتا ساده و نیاز به تدارکات تقریبا مشابه با یک موتور راکت جامد متعارف را برای مشتریان میتئور محیا میسازد.



مشخصات فنی موشک میتیور (شهــــاب)

نوع: موشک هوا به هوای فرا دید
وضعیت خدمتی : در مرحله پیش تولید - پروژه تا سال 2013 کامل خواهد شد.

کارخانه سازنده : MBDA
قیمت هر واحد : 1000000 پوند انگلیس
وزن : 185 کیلوگرم
طول : 3.65 متر
قطر: 7 اینچ
کلاهک : ترکشی -سوزنده با قدرت انفجار زیاد
مکانیسم انفجار: ضربه ایی - مجاورتی
موتور : Throttleable ducted rocket

برد عملیاتی : بیش از 100 کیلومتر!
سرعت: فراتر از 4 ماخ

سیستم هدایت : رادار فعال - و در میان مسیر هدایت داخلی با آپدیت های دیتا لینک
پلتفورم پرتاب ( سکوی پرتاب ) : یوروفایتر تایفون- داسلت رافائل- ساب جاس 39-انتظار میرودموشک متئور تا سال 2015 برای استفاده روی F-35 اماده باشد.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 18

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

بسم الله الرحمن الرحیم

HOPE مخفف HOchleistungs-PEnetrator یا نفوذگر با کارایی بالا و HOSBO مخفف HOchleistungs-Sperng-BOmb یا بمب منفجر شونده با کارایی بالا دو بمب جدید از خانواده بمب های هواپرتاب  هدایت شونده دقیق هستند که توسط Diel BGT برای نیروی هوایی آلمان در حال توسعه هستند . این شرکت انتظار دارد تا سال 2010 این سلاح ها را به تولید برساند . مقامات آلمانی اعلام کرده اند که بمب HOPE قابلیت نفوذ بیشتری نسبت به بمب GBU-28 نیروی هوایی آمریکا دارد و این در حالی است که بمب GBU-28  سی متر در خاک و شش متر در بتن نفوذ میکند!

 

اولین پرتاب آزمایشی بمب HOPE توسط جنگنده تورنادو لوفت وافه در تاریخ 2008/09/04 در Manching آلمان صورت گرفت و آزمایش موفق بعدی در محدوده آزمایش سوئد در Vidsel در 14 سپتامبر 2008 انجام شد.

HOPE

HOPE یک بمب بدون موتور سرشی با قدرت نفوذ بالاست که به طور ویژه برای استفاده علیه اهداف سخت مانند تونل ها  یا پناهگاه های زیر زمینی توسعه یافته و همچنین این بمب میتواند اهداف متحرک را مورد اصابت قرار دهد!

HOPE بردی فراتر از 160 کیلومتر (99 مایل) داشته و توسط سیستم های اینرسیایی و جی پی اس و الکترو اپتیکال هدایت میشود .

HOSBO

HOSBO بمب سرشی با مانور پذیری بسیار بالاست که میتواند به سر جنگی مدولار از جمله کلاهک های غیر کشنده مانند کلاهک های منتشر کننده امواج مایکروویو با قدرت بالا مجهز شود! این کلاهک ها به E-BOMB معروف هستند و تاثیر مخربی بر روی سیستم های الکترونیکی غیر حفاظت شده دارند!

برد این بمب همانند بمب HOPE صد و شصت کیلومتر هست و از سیستم های هدایتی بمب HOPE استفاده میکند.

مشخصات بمب HOPE
سازنده:Diehl BGT Defence
برد: 160 کیلومتر(99 مایل)
طول : 5 متر
وزن:1400 کیلوگرم (3,086 پوند)
قطر: تقریبا 40 سانتی متر(16 اینچ)
سیستم های هدایتی:GPS/INS and electro-optical video feedback



مشخصات بمب HOSBO
توسعه دهنده:Diehl BGT Defence
برد: 160 کیلومتر(99 مایل)
طول : 3.5 متر
وزن:907 کیلوگرم (2,000 پوند)
قطر: تقریبا 40 سانتی متر(16 اینچ)
سیستم های هدایتی:GPS/INS and electro-optical video feedback

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 15

|

تعداد امتیازدهندگان : 6

|

مجموع امتیاز : 6

 

Z-19




شاید خیلی از دوستان در مورد این بالگرد چیزی نشنیده باشند که این خود نشان از در حاشیه ماندن چینی ها در مواقع لزوم دارد!!
این بالگرد از لحاظ تکنولوژی حرف برای گفتن زیاد دارد حتی از لحاظ استیلث بودن هم میتونه در بین بالگردهای نسل پنهانکار
قرار بگیره و حتی یک گام فراتر گزاشته و از لحاظ حرارتی هم خودش رو استیلث نگه داره!!! که در ادامه توضیح داده خواهد شد.
این بالگرد از نوع دو سرنشینه می باشد که خلبان در جلو و افسر تسلیحات و در اصل ریکون در عقب قرار میگیره.حتما تا حالا حدس زدید که
این بالگرد نمونه ارتقا یافته کدوم مدل هست.مدله Z-9W Harbin  که یک بالگرد چند منظوره متوسط بود.و از لحاظ فیگور و آرایش شبیه دلفین
اروپایی می باشد.دم این پرنده به دلیل ویژگی خاص این مدلها از نوع Fenestron طراحی شده که به دلیل توزیع نویز در فرکانسهای متفاوت صدای
کمتری و در اصل روتوره ساکت تری رو بوجود میاره.بگذریم از اینکه از لحاظ اقتصادی هم به دلیل کوچکتر شدن پره های دم بصرفه تر هست.



پس تا اینجا از لحاظ آکوستیکی پرنده مورد نظر پنهان کار می باشد و حال به سراغ اگزوز این بالگرد میریم که به دلیل قرار گرفتن در غلاف
مخصوص محافظت شده و از لحاظ حرارتی هم پنهانکاری خوبی را فراهم میکند و همچنین از لحاظ مواد جاذب راداری میتوان قسمتهای زیادی
از بدنه را مشاهده کرد که توسط این مواد پوشانده شده اند همچنین سیستم و طراحی قالب بدنه هم ما را یاد بالگرد پنهانکاری که در حمله به اسامه بن لادن
توسط مرین های آمریکایی بکار رفت میندازه.



مشخصات:
خدمه:دو نفر
وزن ناخالص(لود شده):4500 کیلوگرم
قدرت: 2 × WZ-8A Turboshaft, 632 kW (848 hp) eac
سرعت کروز:245 کیلومتر در ساعت
برد:700 کیلومتر
میزان صعود:9 متر در ثانیه
تسلیحات:پایلون هایی برای انواع راکت و توپ ها و همچنین موشک ضد تانک HJ8 و TY90 که موشکی با پایه هوا به هوا  می باشد

همچنین توپ 23 م م

موشک ضد تانک HJ8 با بردی معادل 3 تا 6 کیلومتر



موشک هوا به هوا TY-90 کابوسی برای پرندگان مقابل



این پرنده توسط مهندسین چینی به برجکی کوچک دردماغه و فلیر و تی وی و همینطور فاصله یاب لیزری مجهز شده است که به یاری این
بالگرد پنهانکار در میدان های نبرد پیشرفته امروزی خواهند شتافت و درست در میدان نبر هست که برتری خود را نسبت به
تانکها و حتی کبری های امریکایی به نمایش گزاشته و پایان دهنده نبرد خواهند بود.



نحوه طراحی قسمت خروجی اگزوز واقعه یک شاهکار در دنیای پنهانکاری بحساب می آید چرا که دیگر توسط تسلیحاتی حرارت یاب که
گستره زیادی از تسلیحات امروزی را از آن خود کرده اند شکار نخواهد شد و برای تسلیحات با قفل لیزری و .... هم چاره هایی اندیشیده شده است.

در انتها باید گفت اگر چه کشوری مثل چین طراح این بالگرد هجومی بوده اما باید به این نکته

هم اشاره کرد که اکثر قسمتهای این بالگرد از بالگردهای معروف دنیا الگوگیری کرده اند که

باید این نکته را به فال نیک گرفت و حتی در کشور عزیزمان ایران هم بکار بست چرا که از لحاظ نیروی کاری و هزینه

میتواند بسیار بصرفه تر از طراحی یک بالگرد جدید باشد.

 

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

  بسم الله الرحمن الرحیم  






بوئینگ  CH-46 ملقب به شوالیه دریا یک هلی کوپتر برد متوسط می باشد که برای تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده توسعه یافته است .اولین و مهمترین هدف ساخت این هلی کوپتر حمایت و پشتیبانی از نیرو های حمله کننده و خط مقدم می باشد و مدل اولیه آن یعنی  CH-46A  نیز در سال 1962 اولین پرواز خود را انجام داد و در سال 1965 به خدمت سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده درامد . در سال 1971 با ساخت بیش از 500 فروند ، کار ساخت این پرنده در تمامی مدل ها متوقف گردید .در حال حاضر شوالیه دریا به تدریج و با آهنگی کند ، جای خود را به  MV-22 Osprey می دهد .این هلیکوپتر بیشتر جهت پشتیبانی از تفنگداران دریایی و عملیاتهای نجات و جستجو همچنین عملیاتهای امدادی مشغول خدمت میباشد.




  MV-22 Osprey      


در سال 2004 یگان ترابری نیروی دریایی ایالات متحده این پرنده را بازنشسته و به جای آن از هلی کوپتر MH-60S   ملقب به Knighthawk  استفاده کرد .کشورهای استفاده کننده از این هلی کوپتر عبارتند از :ژاپن ، عربستان ، سوئد و همچنین تعدادی از آن در خدمت نیروهای حافظ صلح می باشد .نمونه تجاری این پرنده به عنوان Vertol شناخته شده است .شوالیه دریا از دو موتور توربو شفت T58-GE-8 ساخت شرکت جنرال الکتریک که دارای 1250 اسب بخار است بهره می برد و همچنین دارای دو روتور  می باشد که موتورها در دو طرف روتور عقب نصب شده اند .همچنین این هلی کوپتر می تواند در صورت اظطراری و با داشتن تنها یک موتور به پرواز ادامه دهد .تعداد خدمه این هلی کوپتر شامل 5 نفر که عبارتند از :2 نفر خلبان ، 1 نفر فرمانده ،1 نفر مسئول تیر بار ، 1 نفر کمک  تیربار چی می باشد .




MH-60S

CH-46 توانایی حمل و جا به جایی 17 سرباز کاملا مسلح در عملیات های نظامی و پشتیانی و حمل 1850 کیلوگرم بار را دارد و در صورت بلند کردن اجسام و وسایل ( از طریق اویزگاه هایی که در زیر بدنه پرنده نصب می باشد )تا وزن 4500 کیلوگرم را می تواند حمل کند .شوالیه سیاه جهت پشتیبانی و دفاع از دو تیربار 12.7 میلی متری در دو طرف و یک تیر بار 7.62 میلی متری در انتهای هلی کوپتر ( قسمت مدخل ورودی )استفاده می کند .


انواع مدل ها :


CH-46A : مدل اولیه آن که در مجموع 160 فروند از آن تولید شد .

UH-46A  :این مدل برای ناوگان حمل و نقل نیروی دریایی امریکا در سال 1964 ساخته شد و در ناوهای هلی کوپتر بر و کشتیها مورد استفاده قرار گرفت

CH-46D: مدل بهبود یافته برای تفنگداران دریایی ایالات متحده ، مجهز به پره روتور اصلاح شده و موتور های قدرتمند تر که هر کدام دارای 1400 اسب بخار نیرو بود  و توانایی جا به جایی 3100 کیلو گرم بار و حمل 25 سرباز را داشت که تحویل آن از سال 1966 آغاز شد .

UH-46D : یک هلیکوپتر چند منظوره جهت پشتیبانی و حمل ونقل در نیروی دریایی  که شبیه مدل CH-46D بود .

CH-46F : این آخرین نمونه از شوالیه سیاه می باشد که دارای تجهیزات ناوبری پیشرفته تر و رادار ارتقا یافته است و در فواصل میان سال های 1968 تا 1971 تحویل نیروی دریایی گشت .

CH-46E : مدا ارتقاء داده شده که مجهز به پره های روتور جدید ، بدنه تقویت شده و موتور هایی با قدرت 1870 اسب بخار بود و 275 فروند از CH-46 های USMC به این استاندارد ارتقاء پیدا کردند .

CH-113 : ملقب به لابرادور ( Labrador ) که نسخه کانادایی می باشد و در عملیات های جست و جو و نجات به کار می رود .

CH-113A : این مدل جهت پشتیبانی و جابجایی سربازان و حمل محموله های نظامی کانادا استفاده می گردد .







مشخصات :


کشور سازنده : ایالات متحده آمریکا

شرکت سازنده : بوئینگ

سال ورود به خدمت : 1965

تعداد خدمه : 5 نفر

طول : 13.92 متر

طول روتور : 16 متر

ارتفاع : 5.1 متر

وزن خالی : 7 تن

بیشترین وزن : 11 تن

موتور :  دو دستگاه توربو شفت مدل T58-GE-8 ساخت جنرال الکتریک

قدرت موتور : 1250 اسب بخار ( برای هر موتور )

ماکزیمم سرعت : 265 کیلو متر بر ساعت

حداکثر برد : 680 کیلومتر

برد رزمی : 300 کیلومتر

اسلحه : 2 قبضه تیربار 12.7 میلی متری و یک قبضه تیربار 7.62 میلی متری

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 18

|

تعداد امتیازدهندگان : 6

|

مجموع امتیاز : 6

توانایی نفربرها در حمل و نقل سریع سربازان در نقاط مختلف خطوط نبرد، از خطوط تدارکاتی گرفته تا خط مقدم نبرد و حتی درون استحکامات دشمن، باعث شد تا کارشناسان نظامی به این وسایل نقلیه نظامی لقب " تاکسی میدان نبرد " بدهند.

استفاده از خودروهای زره پوش به عنوان حمل کننده سربازان در میادین جنگ برای اولین بار در زمان جنگ اول جهانی مطرح شد. در آن زمان با توجه استفاده گسترده از انواع مسلسل ها و توپخانه های سنگین توسط طرفین درگیر میدان نبرد به مکانی بسیار خطرناک برای نیروهای پیاده تبدیل شده و در نتیجه آن تلفات واحدهای پیاده نظام بسیار گسترش یافت.

اولین نفربرهای زره پوش که به صورت عملیاتی وارد خدمت شدند مدلهای " مارک 9 " در ارتش انگلستان بودند. این نفربرها بر پایه تانکهای "مارک 5" انگلیسی طراحی شده بودند تا بتوانند نیروهای پیاده را در طول میدان نبرد حمل کرده و از آنها در برابر گلوله ها و ترکش ها حفاظت کنند.

این روش در جنگ دوم جهانی نیز دنبال شد و تعداد زیادی از نفربرهای زره پوش مختلف در ارتش های متفقین و متحدین وارد خدمت شدند. این نفربرهای زره پوش عمدتا بر پایه کامیونها و خودروهای چرخ دار طراحی می شدند که چرخ های آنها با شنی جایگزین شده و بدنه آنها نیز زره پوش می شد.

ظهور نفربرها در میدان نبرد به تولد گونه جدیدی از واحدهای پیاده نظام به نام "پیاده نظام موتوریزه" منجر شد. این واحدها سوار بر نفربرهای خود شده و با سرعتی به اندازه تانکها حرکت کرده و در نقاط مختلف میدان نبرد حاضر می شدند. به همین دلیل بسیاری از کارشناسان از نفربرها به عنوان "تاکسی های میدان نبرد" یاد می کنند. این نفربرها معمولا برای حفاظت از نیروهای پیاده به انواع تیربار و یا نارنجک اندازها مسلح می شدند.

در سالهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی چندین گونه از نفربرهای زرهی به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران اضافه شد که در طول 8 سال دفاع مقدس مورد استفاده نیروهای نظامی کشورمان قرار گرفت. عمده نفربرهای خارجی وارد شده به کشور ما نفربرهای سری " BTR-60 " ، " BMP-1 " ، " BMP-2 " ساخت شوروی سابق و نفربر زرهی " M113 " ساخت ایالات متحده آمریکا بودند. در این مطلب شما را با این نفربرها و همچنین بروز رسانی های انجام شده بر روی آنها در سالهای اخیر توسط صنایع داخلی آشنا می کنیم.

BTR-60
در اواخر دهه 1950 میلادی ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق به یک نفربر چرخ دار برای جایگزین زره پوشهای سری BTR 152 خود داشت. این خودرو که " BTR-60 " نام داشت برای اولین بار در سال 1963 میلادی در جریان رژه نیروهای مسلح شوروی توسط عموم و وابستگان نظامی خارجی رویت شد.


در یک نمای کلی، " BTR-60 " یک نفربر 8 چرخه با قابلیت حمله 3 نفر خدمه و 8 سرباز مسلح است. طول این خودرو 7.5 متر، عرض آن 2.8 متر و ارتفاع آن نیز 2.3 متر است. این نفربر دارای قابلیت عبور از موانع آبی مثل انواع رودخانه ها را نیز دارد و برای این منظور با یک سیستم پیشران مجزا که در عقب این خودرو نصب شده است مجهز شده است.

این نفربر در داخل به سه بخش تقسیم شده است که عبارت است از: بخش خدمه خودرو، بخش سربازان و بخش سیستم پیشرانه که به ترتیب در درون این خودرو نصب شده است. بدنه این زره پوش از جنس فولاد ساخته شده است و بر اساس گزارشات موجود در برابر گلوله های 7.62 میلی متری و همچنین انواع ترکش ها مقاوم است.

در بحث تسلیحات نیز روسها خود به صورت سنتی این نفربر را با یک تیربار مدل KPVT با کالیبر 14.5 میلی متر یا تیربار مدل DShK با کالیبر 12.7 به عنوان سلاح اصلی و یک یا دوقبضه تیربار PKT با کالیبر 7.62 میلی متر به عنوان سلاح ثانویه مسلح می کردند.

مشخص است که این گونه از نفربرها عمدتا برای همراهی یگان های زرهی مجهز به تانکهای سنگین طراحی شده اند تا بتوانند با پیشروی در پناه این تانکها سربازان را به خطوط اصلی برسانند. در دوره رژیم پهلوی و خصوصا در دهه 1960 میلادی با روی کار آمدن دموکراتها در آمریکا، انتقادات زیادی متوجه رژیم شاه شد و بعضی از کارشناسان و دولتمردان این کشور سعی کردند تا به نوعی جلوی کمکهای نظامی بیشتر آمریکا به ایران را سد کنند. در این برهه بود که شاه ایران دست به یک حرکت متقابل زده و در یک اقدام بیشتر نمایشی دست به خرید مقداری تجهیزات نظامی از اتحاد شوروی و بعضی از کشورهای بلوک شرقی زد.

نفربرهای سری BTR -60 نیز بخشی از این خرید تسلیحاتی بودند که به قصد تحت فشار قرار دادن بیشتر آمریکا برای حمایت از رژیم شاه انجام شد. در حقیقت شاه ایران می خواست با این حرکت متقابل آمریکا را برای فروش سلاح های بیشتر تحت فشار قرار دهد.

نفربرهای سری " BTR-60 " در سالهای جنگ تحمیلی به حمل و نقل سربازان و تجهیزات مورد نظر آنان در خطوط اولیه میدان نبرد پرداختند. در سالهای پس از پایان جنگ تحمیلی و با توجه رویه صنایع دفاعی مبنی بر ارتقاء وسایل موجود طرح هایی برای استفاده بهینه تر از این وسیله نقلیه چابک طرح شده است.

با نگاهی به تصاویر موجود در خبرگزاری های داخلی می توان به این تیجه رسید که فرماندهان نظامی ایران با نصب توپهای ضد هوایی سری ZSU – 23 -2 تصمیم گرفته اند که یک گونه از سامانه پدافند هوایی متحرک را در اختیار نیروهای پیاده و زرهی قرار دارند. حقیقت این است که تجربه جنگهای اخیر در منطقه نشان داده است که کشورهای غربی در هر جنگی حساب خاصی را برای بالگردها به عنوان ابزاری برای حمله و نابود کردن قوای زمینی طرف مقابل باز کردند . استفاده گسترده آمریکایی ها از بالگردهای سری آپاچی و یا سوپر کبری در افغانستان و عراق نشان دهنده این استراتژی است.


با استفاده از مدلهای موجود از این سامانه ضد هوایی در صنایع دفاعی که با سامانه های هدف گیری دیجیتال و یا موشکهای دوش پرتاب ترکیب شده و بر روی نفربرهای " BTR-60 " مستقر شده اند می توان یک پوشش هوایی نسبی را در ارتفاع پایین برای واحدهای زمینی فراهم کرده و دست به ناامن کردن فضا برای پرنده های مهاجم حریف در ارتفاع پایین زد.

در صورت لزوم حتی می توان با پایین آوردن توپهای 23 میلی متری از آنها به عنوان یک سلاح سرکوب کننده در برابر واحدهای پیاده دشمن استفاده کرد. مسلما گلوله 23 میلی متری که برای ساقط کردن هواگردهای گوناگون طراحی شده است شجاع ترین سربازان دشمن را نیز مجبور به پنهان شدن می کند!

M113
نفربر زره پوش دیگری که در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران حضور مشخص و قابل لمس دارد، نفربر M113 ساخت کمپانی " FMC " در ایالات متحده آمریکا با نرخ تولید بیش از 80 هزار دستگاه در گونه مختلف یکی از مشهورترین و پرتولیدترین گونه های نفربر نه فقط در جهان غرب و بلکه در سرتاسر دنیا می باشد.

در واقع این نفربر از دهه 1960 تا اواخر دهه 1980 میلادی به عنوان ستون فقرات واحدهای پیاده نظام مکانیزه نیروی زمینی آمریکا عمل کرده و موفق بسیار خوبی را نیز در بازار صادرات بدست آورد. این نفربر در هر 5 قاره دنیا حضور داشته و به صورت فعال مورد استفاده قرار می گیرد. از همان ابتدای سالهای دهه 1960 میلادی به غیر از مدل اصلی این نفربر گونه های دیگری از این نفربر با نقش های گوناگونی همچون مدلهای: فرماندهی، آمبولانس زره پوش، حامل خمپاره یا حامل موشک ضد تانک " تاو " و گونه های بسیار دیگری وارد خدمت شد.


در یک نگاه کلی این نفربر آمریکایی یک خودرو زره پوش است که از لحاظ طراحی هندسی بیشتر به یک مکعب و یا به عبارتی دیگر جعبه شباهت دارد. در بحث زره این خودرو به صورت استاندارد از یک پوشش آلومنیومی با قطری در حدود 38 میلی متر بهره می برد که تنها از این نفربر در برابر گلوله سلاح های هجومی و تیربارهای سبک حفاظت می کند. همین مسئله باعث شده است تا صنایع دفاع ایران در سالهای اخیر دست به طراحی و ساخت نسل جدیدی از زره های سبک قابل نصب بر روی این نفربر ها بزند که با نصب آنها بر روی بدنه، این نفربرها می توانند حتی در برابر گلوله های 30 میلی متری نیز مقاومت کنند.


این نفربر دارای مشخصات کلی به این شرح است: طول: 4.86 متر، عرض: 8.82 متر و ارتفاع این نفربر نیز در حدود 2.5 متر است. " M 113 " با وزنی در حدود 11.5 تن توانایی حمل دو نفر خدمه و 11 سرباز مسلح را دارا می باشد. در مدل اولیه این زره پوش از یک موتور بنزینی به قدرت 209 اسب بخار استفاده می شد که به دلیل مصرف بالا و همچنین احتمال بروز حریق در موتورهای بنزینی یک سیستم پیشرانه با سوخت گازوئیلی با توان 215 اسب بخار جایگزین شد.

با وجود این سیستم پیشران این نفربر می تواند مسافتی در حدود 480 کیلومتر را با سرعتی در حدود 66 کیلومتر بر ساعت طی کند. اما باید اعتراف کرد که این نفربر آمریکایی دارای نقاط ضعف فراوانی بود که باعث شده است صنایع دفاعی ایران سرمایه گذاری آنچنانی برای ارتقاء این نفربر انجام ندهد و بیشتر توان خود را صرف ارتقاء نفربرهای سری " BMP " ساخت شوروی سابق کند.

از مشکلات مشخص این نفربر می توان به ارتفاع زیاد آن اشاره کرد که آن را به هدفی مشخص و سهل و وصول برای یگان های ضد زره دشمن تبدیل می کند. برای درک این موضوع کافی است که تصاویر موجود از این نفربر را با سری " BMP " مقایسه کنید تا متوجه شوید که این نفربر تا چه حد بلند ساخته شده است.

این خودرو زرهی در مدل استاندارد خود فاقد سامانه های فیلترینگ هوا برای مقابله با عوامل " ش م ه " و همچنین فاقد نارنجکهای دودزا برای ایجاد پرده تدافعی از جنس دود است. از نظر تسلیحاتی نیز این نفربر آمریکا تنها با یک قبضه مسلسل کالیبر 12.7 میلی متر مدل M2 مسلح شده است که امروزه عمدتا در ایران با مسلسل روسی " دوشکا " جایگزین شده است. امروزه با توجه به خریداری نفربرهای کلاس " بی ام پی " از روسیه و قابلیتهای بهتر این نفربر به نظر می رسد که احتیاج چندانی در صنایع دفاعی برای ارتقاء این نفربر احساس نمی شود.

BMP
اما در ادامه مطلب به نفربری می رسیم که چهره نبردهای پیاده نظام را برای همیشه تغییر داده و باعث به وجود آمدن تغییرات زیادی در بحث تاکتیکهای پیاده نظام و همچنین طراحی نفربرها در کل جهان شد. در رژه ماه نوامبر سال 1967 میلادی کارشناسان دفاعی و وابستگان نظامی کشورهای مختلف جهان نفربر جدیدی را در رژه نیروهای مسلح اتحاد جماهیر شوروی مشاهده کردند.

اما در آن زمان این نفربر دارای مشخصاتی بود که آن را به سرعت از سایر هم خانواده های خود متمایز می کرد. تا به آن روز تمامی نفربرها با عنوان " APC: Armored Personal Carrier " یا " نفربر زره پوش " شناخته می شدند. خودروهایی که تنها وظیفه داشتند تا از سربازان در برابر گلوله و ترکش ها در میدان نبرد حفاظت کرده و آنان را به سرعت به خظ مقدم نبرد منتقل کنند.

این نفربرها عمدتا به مسلسل های سنگین مجهز بوده و سلاح دیگری را برای درگیری با نفرات دشمن در اختیار نداشتند. اما نفربر روسی مورد نظر دارای یک برجک توپ 73 میلی متری و همچنین یک پرتاب گر موشک ضد تانک هدایت شونده " مالیوتکا " بود. این خودرو نظامی در حقیقت اولین خودرو در کلاس " IFV: Infantry Fighting Vehicle " یا " خودروی جنگی پیاده نظام " بود.


" BMP-1 " روسها دارای خاصیتهای منحصر بفرد دیگری نیز بود. نفرات پیاده در این زره پوش روسی دارای محفظه هایی بودند که به آنها اجازه می داد بدون پیاده شدن از نفربر خود سلاح های خود را مسلح کرده و از دورن " BMP " با نفرات دشمن درگیر شوند. همچنین این زره پوش به سامانه تصفیه کامل عوامل جنگ ش م ه نیز مجهز بود و خدمه می توانستند بعد از انجام یک حمله شیمیایی، میکروبی و یا هسته ای به سرعت در میدان نبرد حضور پیدا کنند.


حضور این نفربر مدرن روسی به تعداد بالا در پشت دیوار برلین ترس زیادی را در بین فرماندهان نظامی بلوک غرب ایجاد کرد. در حقیقت آنها با نفربری مواجه بودند که علاوه بر داشتن تحرک بالا، قدرت آتش مناسب و دارای ابعاد کوچکی بود که هدف قرار دادن آن را مشکل می کرد . این نفربر در کنار سیل بی پایان تانکهای روسی یک کابوس واقعی برای فرماندهان ناتو در اروپای غربی بود.

" BMP-1 " می تواند به غیر از 3 نفر خدمه خود 8 سرباز مسلح را نیز حمل کند. این 8 سرباز در دو ردیف 4 تایی پشت به پشت یکدیگر نشسته و در صورت لزوم در جلوی خود دارای محفظه ای هستند که می توانند آن را باز کرده و سپس از درون آن محفظه ها به شلیک بپردازند. اما یکی از نکات ضعف این نفربر روسی به مانند " M113 " آمریکایی بحث حفاظت است. تجربه عملیات طوفان صحرا در جریان جنگ خلیج فارس در سال 1991 میلادی نشان داد که بدنه خودروی بی ام پی در برابر گلوله های 25 میلی متری شلیک شده از طرف نفربرهای برادلی آمریکایی توان مقابله نداشتند.

همین مسئله باعث شد تا صنایع دفاعی ایران زره های مخصوص حفاظتی را که بر روی نفربرهای M113 نصب شده است را بر روی BMP های ایرانی نیز نصب کرده و این نفربر را در برابر گلوله های 30 میلی متری نیز محافظت می کند. در زمینه پخش کننده دود باید این نکته را ذکر کرد که در BMP-1 این قابلیت وجود دارد که از اگزوزهایی که در کناره نفربر تعبیه شده است برای تولید دود سفید رنگ بسیاری غلیظی استفاده کرد که به سرعت فضای اطراف نفربر را پوشش داده و دید دشمن را از بین می برد. البته در مدل BMP-2 نارنجک اندازهای مخصوص تولید دود در اطراف برجک نفربر نصب شده است که وظیفه تولید دود و استتار کردن نفربر را بر عهده دارد.

بی ام پی – 1 با وزنی در حدود 13 تن دارای طولی در حدود 6.7 متر، عرض 2.94 متر و ارتفاع 2 متر است. این نفربر از یک موتور 6 سیلندر با قدرت 300 اسب بخار استفاده می کند که سرعتی بین 40 تا 60 کیلومتر و بردی در حدود 500 کیلومتر را برای این نفربر به ارمغان می آورد. این زره پوش روسی توانایی انجام عملیاتهای آبی – خاکی را نیز داشته و به می تواند به راحتی با سرعتی در حدود 8 کیلومتر بر ساعت از مسیرهای آبی نیز عبور کند.

اما عضو دیگر خانواده BMP که امروزه به نوعی تشکیل دهنده ستون فقرات یگان های پیاده مکانیزه ارتش و سپاه را تشکیل می دهد نفربر مدل " BMP-2 " است. با توجه به پیشرفت فناوری زره در خودروهای زرهی در دنیا روسها سعی کردند تا به جای توپ 73 میلی متری از یک توپ سبک تر با کالیبر 30 میلی متر استفاده کنند.

در این مدل از نفربر بدنه قدری کوچک تر شده و به جای 8 سرباز 7 سرباز در پشت این خودرو حمل می شود. هدف اصلی روسها در " BMP-2 " ارتقاء سامانه جنگ افزاری نفربر مورد نظر بود. توپ 73 میلی متری که در مدل قبلی استفاده می شد در برد بیش از 500 متر دقت خود را از دست می دهد و همچنین موشک مالیوتکای آن نیز در بردهای زیاد در بحث هدایت دچار مشکل می شود. روسها بعد از جایگزین کردن توپ 73 میلی متری با نمونه 30 میلی متری ، موشک مالیوتکا را نیز با موشک هدایت شونده مدل " AT-5 " جایگزین شد." BMP-2 " از نظر سیستم پیشرانه به ماننده مدل قبلی تجهیز شده و از لحاظ برد و سرعت نیز به مانند مدل پیشین است.


در سالهای اخیر صنایع دفاعی جمهوری اسلامی ایران بر پایه نفربرهای سری " BMP " دست به تولید نفربرهای سری " براق " زده است. این نفربرها در گونه های مختلف مثل مدل " خودرو جنگی پیاده نظام " ، " مدل حامل توپ ضد هوایی 23 میلی متری " و همچنین " مدل حامل خمپاره 120 میلی متری " از این خودرو را تولید کرده است. مدل حامل خمپاره این نفربر یکی از بهترین ابزار در بحث تاکتیکهای نبرد نا همطراز است که به نیروی های خودی این اجازه را می دهد بعد از هر شلیک با خمپاره 120 میلی متری به سرعت تغییر مکان داده و احتمال شناسایی شدن خود را به حداقل برسانند.

با توجه به طراحی و تولید انبوه موشک ضد زره " دهلاویه " در داخل کشور می توان انتظار داشت که با نصب این موشک بر روی نفربرهای سری براق توان ضد زره نفربرهای سری " براق " افزایش چشم گیری پیدا کنند.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 9

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

وزیر دفاع عنوان کرد
مشخصات 6 دستاورد جدید دفاعی/افزایش قدرت تحرک شناورهای نظامی



خبرگزاری فارس: سردار وحیدی در حاشیه بازدید از نمایشگاه صنایع دفاعی، در جمع خبرنگاران به تشریح ویژگیها و مشخصات 6 دستاورد جدید دفاعی که امروز با حضور رییسجمهور رونمایی شد، پرداخت.
خبرگزاری فارس: مشخصات 6 دستاورد جدید دفاعی/افزایش قدرت تحرک شناورهای نظامی

به گزارش خبرنگار حوزه دولت خبرگزاری فارس، سردار احمد وحیدی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در حاشیه مراسم گرامیداشت روز ملی صنعت دفاعی به تشریح دستاوردهای رونمایی شده توسط رئیس جمهور در این نمایشگاه پرداخت.

وی با اشاره به رونمایی از موشک فاتح 1D-110 افزود: این موشک از دقیقترین و پیشرفتهترین موشکهای بالستیک زمین به زمین با سوخت جامد مرکب است که در یک دهه اخیر نقش مؤثری در ارتقاء توان دفاعی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران داشته است.

وی افزود: با توجه به نیازمندیهای نیروهای مسلح و بخصوص موضوع پر اهمیت دقت اصابت، نسلهای مختلف از این موشک با ویژگیهای خاص طراحی و به تولید انبوه رسیده است.

وزیر دفاع ادامه داد: پس از آزمایش موفق نسل چهارم موشک فاتح 110 این موشک که دارای توانمندیهای وسیعی نسبت به نسلهای قبلی میباشد وارد خدمت شده است.

سردار وحیدی با اشاره به توانمندیهای این موشک گفت: قدرت نقطه زنی در هر نوع شرایط آب و هوایی، افزایش طول عمر موشک، افزایش زمان استقرار موشک مسلح بر روی سکوی پرتاب جهت شلیک به موقع، کاهش زمان تستهای قبل از پرتاب و حین پرتاب، کاهش زمان ترک موضع پرتاب و عدم نیاز به بازدیدهای دورهای کوتاه مدت از توانمندیهای مهم این موشک است.

وی با اشاره به دستاورد دیگر رونمایی شده در این روز گفت: یکی از گلوگاههای فنی در طراحی و ساخت شناورهای سنگین، تامین توان و قوه محرکه شناور است و سازمان صنایع دریایی وزارت دفاع برای تکمیل زنجیره توانمندیهای طراحی و ساخت شناورها این مهم را در دستور کار خود قرار داد و موفق شد موتور دریایی بنیان 1 را در روز صنعت دفاعی سال گذشته به بهره برداری برساند.

وزیر دفاع ادامه داد: در تداوم این اقدام راهبردی، متخصصان کارآزموده صنایع دریایی موفق شدند موتور دریایی بنیان 4 با تعداد 16 سیلندر و قدرت 5 هزار اسب بخار و 18 تن وزن بر روی شناورهای بزرگ نظامی نصب کنند.

سردار وحیدی با اشاره به ساخت آزمایشگاه پرنده آرمیتا گفت: پروژه سکوی تستهای پروازی با نام آرمیتا با هدف آزمایش سامانههای هوایی در شرایط واقعی پرواز ساخته شده است که با هدف آزمایش سامانه پرتاب هواپیمای جنگی، آزمون سامانه دستگاه تولید اکسیژن هواپیما، آزمون سامانه اویونیک پیشرفته هواپیما و آزمایش اویونیک پیشرفته به خلبانهای هواپیمای جنگنده انجام شده است.

وی با اشاره به ساخت خودروی تاکتیکی ارس افزود: خودروی تاکتیکی - فرماندهی ارس با 3.4 تن وزن و توان 133 اسب بخار با دو کابین یکپارچه به عنوان خودروی حامل فرماندهان، خودروی هجومی و خودروی پشت خاکریز قابلیت استفاده در تمام مناطق عملیاتی صعب العبور و شهری را دارد.

وزیر دفاع ادامه داد: قابلیت زرهی، پوشش تلفیقی، گرم کن گازوئیلی و محافظ پشت سر از مهمترین ویژگیهای این خودرو محسوب میشود.

وحیدی در ادامه به دستاورد دیگر دفاعی رونمایی شده به نام خمپاره انداز وفا اشاره کرد و ادامه داد: سامانه خمپاره انداز برد بلند 160 میلی متری وفا که در برد توپخانههای معمولی اجرای آتش میکنند، دارای مشخصات عملیاتی به شرح زیر است: افزایش قدرت سر جنگی به میزان دو تا سه برابر، عمر بالای مهمات نسبت به گلولههای موشکی، پراکندگی کمتر نسبت به گلولههای موشکی و نواخت تیر 5 تا 8 گلوله در دقیقه است.

وحیدی همچنین به رونمایی از سامانه جهتیاب و شنود شاهد اشاره کرد و گفت: این سامانه پولیس سیگنالی و جهت یابی در بانکهای WHFو UHF و مدلاسیونهای مختلف را در فاصله زمانی بسیار کم انجام میدهد.

وی ادامه داد: سامانه شاهد قادر است سیگنالهای ثابت، آنالوگ و جهش فوقانی را تشخیص داده و مورد پردازش قرار دهد و امکان شنود چند کانال را به طور همزمان فراهم کند.

|

امتیاز مطلب : 15

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

ناگفتههایی از زندگی 9 ماهه صدام در «حفره عنکبوت»

خبرگزاری فارس: فردی که ماهها صدام را در حفرهای در مزرعه خود پنهان کرده بود، ناگفتههایی را درباره حضور 9 ماهه وی در حفره عنکبوت بازگو کرد.
خبرگزاری فارس: ناگفتههایی از زندگی 9 ماهه صدام در «حفره عنکبوت»

به گزارش فارس به نقل از روزنامه آمریکایی "واشنگتن پست"، "علاء نمیق" تمایل زیادی برای صحبت کردن درباره این موضوع [پناه دادن به صدام پس از حمله آمریکا به عراق] ندارد. خیلی سخت است که درباره این موضوع صحبت کند. حدود یک دقیقه وی سرش را به علامت رد صحبت کردن درباره این موضوع تکان میدهد. سرانجام وی قانع میشود که صحبت کند و بدون توقف صحبت میکند.

در حالی که غرور در چشمانش موج میزند، گفت: من حفره را برای وی [صدام] حفر کردم.

"حفره عنکبوت" برای جهانیان نام آشنا است، حفرهای که در نزدیکی مزرعه نمیق قرار دارد و دیکتاتور سابق عراق در آنجا توسط نظامیان آمریکایی در روز 13 دسامبر 2003 دستگیر شد.





حفره عنکبوت، محلی که صدام 9 ماه در آنجا مخفی شده بود

نمیق و برادر بزرگترش قیس، کمتر آشکارا درباره چگونگی کمک به صدام صحبت میکنند، فردی که 9 ماه نیروهای آمریکایی و عراقی به طور گستردهای به دنبال وی برای بازداشتش بودند.

اما هم اکنون، در حالی که چای خود را در رستوران کوچکی که در کنار مزرعهاش افتتاح کرده، مینوشد درباره حفره عنکبوت صحبت کرد.

وی درباره چگونگی مخفی کردن صدام گفت: وی [صدام] اینجا آمد و از ما درخواست کمک کرد و من پاسخ مثبت به درخواست وی دادم.

نمیق 41 ساله که لباس عربی بلندی به تن داشت، ادامه داد: وی به من گفت که ممکن است به دلیل پناه دادن به او بازداشت و شکنجه شود.

وی افزود: اما در سنت قبیلهای ما و احکام اسلامی، زمانی که کسی درخواست کمک کند، ما به او کمک میکنیم.

صدام حسین متولد روستایی در نزدیکی شهر تکریت است و زمانی که ارتش آمریکا به دنبال وی بود، صدام متقاعد شده بود که بهترین مکان برای پنهان شدن، پیش افراد قبیلهاش است.



صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق در روزهای اوج قدرت

نمیق گفت که پس از بازداشت صدام، وی و برادرش قیس نیز بازداشت شدند و حدود شش ماه را در زندان ابوغریب سپری کردند.

نمیق به خبرنگار واشنگتن پست گفت: من همه چیز را به تو نمیگویم. روزی تمام چیزهایی را که میدانم خواهم گفت. شاید من کتابی بنویسم. شاید هم یک فیلم. اما من همه چیز را به تو نمیگویم.

وی گفت: پس از حمله مارس 2003 آمریکا به عراق، خانواده وی، به جابجایی صدام در خانههای مختلف کمک زیادی کردند.

نمیق ادامه داد: صدام هرگز از تلفن استفاده نمیکرد و می دانست که آمریکایی ها به صدای وی گوش میدهند.

وی افزود: صدام به طور گستردهای به مطالعه و نوشتن میپرداخت، شعر و نثر، نوشتههای وی توسط نیروهای آمریکایی که اقدام به بازداشتش کردند، مصادره شد.

نمیق گفت: صدام برای همسر و دخترانش مطالبی را نوشت اما وی هرگز آنها را ندید. تنها بازدید کنندگان از صدام، دو پسرش عدی و قصی بودند که نمیق ترتیب ملاقات آنها با صدام را در سفرهای مخفیانه به مزرعه میداد.

صدام در زمانی که خود را پنهان کرده بود، سخنرانیهای آتشینی را منتشر میکرد و از طرفدارانش میخواست که با آمریکا مبارزه کنند.

نمیق گفت که وی و برادرش سخنرانیهای صدام را با ضبطی کوچک ضبط میکردند.

وی افزود: از آنجایی که میدانستیم آمریکاییهای صدای ضبط شده را آنالیز میکردند تا به محل اختفای صدام پی ببرند، حدود 10 مایل به سمت شهر سامرا رانندگی میکرد و در کنار جادهای پارک میکرد و اقدام به ضبط صدای ترافیک عبوری از خیابان میکرد.

نمیق گفت: صدام میدانست که سرانجام روزی بازداشت و اعدام خواهد شد. در قلبش، میدانست که همه چیز اتفاق میافتد و وی دیگر رئیس جمهور نیست بنابراین وی، اقدام جدیدی را آغاز کرد، جهاد علیه اشغالگران. صدام هر آنچه که داشت حتی دو پسرش را در راه وطن قربانی کرد.




صدام حسین پس از بازداشت در کنار حفره عنکبوت

نمیق گفت زمانی که در ابوغریب بوده، بازجوی زنی از وی بازجویی میکرد و بارها از وی پرسیده که سلاح های کشتار جمعی کجا مخفی شدهاند و مکان پنهان شدن معاونان ارشد صدام کجاست.

وی افزود: سلول من در ابوغریب 24 ساعته تاریک بود و نگهبانان همیشه سلول من را مرطوب نگه میداشتند.

نمیق از ضرب و شتمهای نگهبانان آمریکایی، اعدام ساختگی و موسیقی کر کننده نیز سخن به میان آورد.

نمیق گفت: من توانستم حمله سگها و شکنجه را تحمل کنم اما توانایی تحمل صدای موسیقی کر کننده را نداشتم.

هنوز به طور کامل مشخص نشده است که مکان اختفای صدام حسین چگونه لو رفته است اما برخی رسانهها اعلام کردهاند که قیس مکان پنهان شدن صدام را به نیروهای آمریکایی لو داده است، موضوعی که وی شدیدا آن را رد کرده است.

صدام حسین در جاده عوجا و در روستایی که در آنجا متولد شده بود، دفن شد. "حفره عنکبوت" جایی که وی در آنجا برای ماهها مخفی شده بود نیز با بتن پر شده است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 13

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

جنگنده اف-111، نتیجه تحقیقات گسترده مؤسسات هوافضایی آمریکا چون ناسا وF-111 شرکت های مشهور هواپیماسازی بود که سالها بر روی طرح هواپیماهایی با بالهایی متغیر برای سرعت های مختلف پروازی و استفاده از مزیت های هر دو نوع بال، یعنی بال معمولی و پسگرا کار کرده بودند.


این هواپیما، یک جنگنده چند منظوره و یک بمب افکن سبک، چه برای نیروی دریایی چه برای نیرو ی هوایی آمریکا به شمار می رفت که قادر به پرواز در سرعت های مافوق صوت نیزبود. در ابتدای انجام تست ها و آزمایش های اولیه، موتورهای هواپیما به شدت با مشکل وامانده شدن و استال کردن مواجه بودند که دلیل عمده آن، طراحی ناکارآمد ورودی های موتورهای آن بود که سرانجام، پس از یک دوره انجام تحقیقات بر روی انواع ورودی، مشکل موتورهای این هواپیما نیز به خوبی مرتفع شد. هواپیمای اف-111، جنگنده ای با بال های متغیر است، بدین معنی که زاویه بال های آن، در طی شرایط مختلف پروازی، از 16 درجه تا 72 درجه قابل تغییر است.

از سالها پیش، محققان دریافته بودند که بال های معمولی بدون عقب گرایی، دارای ویژگی های مناسبی برای پرواز در سرعت های پایین و انجام نشست و برخاست های بی نقص بوده و بالهای پس گرا نیز، برای سرعت های زیاد، بی نظیر می باشند. در نتیجه همیشه بال جنگنده ها با ترکیبی از این دو نوع طراحی می شد. تا جایی که تفکر بر این شد که سیستمی طراحی شود که قادر باشد با توجه به شرایط پرواز، به طور خودکار زاویه بال ها راتنظیم کرده و بدین گونه توانایی های فراوانی به جنگنده عطا کند. نتیجه، همان سیستم بال متغیر بود که این سامانه، علاوه بر گران بودن، دارای وزن زیادی نیز هست و این وزن را به کل وزن برخاست هواپیما اعمال می کند که خود یک نقص به شمار می آید.

درشرایط برخاست که حداکثر نیروی برا لازم است، بال ها تماماً رو به جلو باز شده وبیشترین برا را تولید می نمایند. با افزایش سرعت، بال ها به تدریج بسته شده و برای سرعت های بالا، سازگاری لازم را پیدا می کنند. از مشهور ترین هواپیماهای بال متغیر،می توان به هواپیمای اف-14 تامکت آمریکایی و سوخو-24 فنسر روسی اشاره کرد. طرح قرارگرفتن دو خلبان این هواپیما، به صورت کنار هم، مانندF-111 هواپیماهای مسافربری است که بدین گونه، از کپی آلات پروازی برای هر دو خلبان در دو کابین جلوگیری شده و تماس دوخلبان نیز آسان تر خواهد بود. صندلی نجات این هواپیما به صورت کپسولی است و قابلیت باز شدن در هر شرایط سرعت و ارتفاع و حتی زیر آب را نیز دارد. این کپسول که حاوی هردو خلبان است، پس از به آب افتادن روی آب شناور می ماند.

این هواپیما، حتی بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی و تنهابا سوخت داخلی خود، دارای برد فوق العاده زیاد به میزان 4.000 کیلومتر است که این میزان، با اضافه کردن مخازن سوخت در بیرون افزایش نیز می یابد. اف-111، قادر به حمل دو بمب اتمی معمولی وتعدادی بمب های عادی دیگر در مقرهایی نیزدیک به بدنه است. حداکثر وزن برخاست این هواپیما که به طرز غیر قابل باوری زیاد می باشد، میزانی معادل 45 تن است. این جنگنده، قادر است به کمک موتورهای پرات اند ویتنی TF-30 که در جنگنده های اف-14 تحویل شده به ایران نیز به کار رفته بود، به سرعت هایی بالغ بر5/2ماخ و حداکثر ارتفاعی برابر با 18 کیلومتر نیز دست یابد.

طول این هواپیما 22 متر و طول دو سر بال های آن در حالت کاملاً باز به 19 متر می رسد که این طول، در حالت بال کاملاً بسته به 11 متر کاهش پیدا خواهد کرد که شرایط بسیارمناسبی را برای پارک روی ناو هواپیمابر به وجود می آورد. ناگفته نماند که تنها فروش خارجی این هواپیما به کشور استرالیا بوده است. همچنین این هواپیما در اواخر جنگ ویتنام نیز به طور تقریباً محدودی به خدمت گرفته شد که جزو امن ترین هواپیما ها به شمار آمده و تنها تلفاتی برابر با 6 فروند داشت. این هواپیمای نامی، برای نخستین بار در اکتبر 1967 پرواز کرده و پس از تولید 563 فروند تا بسته شدن خط تولید، درسال 1996 به خیل هواپیماهای بازنشسته و البته افسانه ای آمریکا پیوست.


مشخصات

نوع کاربرد: بمب افکن
شرکت سازنده: جنرال داینامیکس
تعداد خدمه: 2 نفر( خلبان و افسر تسلیحات)
اخرین قیمت: 75 میلیون دلار
نوع موتور: 2 عدد پرات اند ویتنی TF30-P-100 توربوفن با 25100 پوند تراست در هر کدام با پس سوز
طول: 22 متر
عرض: در حالت بالهای باز 19 متر و در حالت بسته 11.9 متر
ارتفاع: 5.13 متر
حداکثر سرعت: 2.5 ماخ یا 2700 کیلومتر
ارتفاع پروازی: 60000 پا
وزن خالی: 21376 کیلوگرم
بیشترین وزن: 45 تن
برد: با تانکر های اضافی سوخت 5700 کیلو متر
وزن تسلیحات: 11250 کیلوگرم

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 14

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

کارخانه صنعتی خودروهای زرهی شهید کلاهدوز شامل:
خط تولید انواع نفربر و تانک های سبک و سنگین و خودروهای شنی امداد رسان و مین روب یا مین کوب و کیوسک ها و چند محصول غیر نظامی دیگر که نیازی نمیبینم عنوان کنم ...

در این تاپیک هم فقط تصاویری از خط تولید تانک و نفربرها و مرکز نوسازی خواهید دید و به خودروی مین کوب و خودروی شنی امداد رسان در تاپیک های جداگانه میپردازیم:

























تصاویر آپ شده در گالری سایت :

http://www.gallery.arteshi.com/thumb...bum=242&page=2

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

آزمايش يك جت مافوق صوت آمريكا كه بر روي يك بمبافكن نيروي هوايي انجام شد، با از دست رفتن كنترل آن، تنها 15 ثانيه پس از پرواز، در اقيانوس آرام سقوط كرد.

به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين هواپيماي X-51A Waverider روز سهشنبه 24 مرداد ماه آزمايش شد، براي سفر در سرعت شش ماخ طراحي شده بود، سرعتي كه با آن ميتوان مسافت ميان لندن و نيويورك را در 45 دقيقه طي كرد.

در اين پرواز آزمايشي، يك باله كنترلي جت مافوق صوت موفق عمل نكرده و هواپيماي بدون سرنشين، پيش از روشن شدن موشك ابتدايي آن از كنترل خارج شد.

اين سومين بار است كه پروژه 300 ميليون دلاري نيروي هوايي آمريكا انتظارات ارتش را برآورده نكرده است. پرواز پيشين در ژوئن 2011 انجام شد كه طي آن موتور جت فراصوت روشن نشد.

چارلي برينك، مدير پروژه X-51A در بيانيه اي اعلام كرد: متاسفيم كه يك مشكل در اين زيرسيستم پيش از روشن شدن موتور اسكرمجت هواپيما منجر به عدم موفقيت آن شد. تمام دادههاي ما نشان داده كه ما شرايط درستي را براي روشن شدن موتور مهيا كرده بوديم و اميد داشتيم كه به اهداف آزمايشي خود دست يابيم.

اين هواپيما از پايگاه ادواردز نيروي هوايي آمريكا در صحراي موجاوه در حالي كه به بال يك بمبافكن عظيم B-52 متصل بود، به آسمان پرواز كرد.



X-51A سپس از حدود 15 كيلومتري نزديك دماغه پوينت ميگوي كاليفرنيا از بمبافكن جدا شد. يك رانشگر موشك بايد روشن شده و سرعت جت را تا 4.5 ماخ افزايش ميداد و اگر همه چيز به درستي پيش ميرفت، موتور آن به افزايش سرعت پرداخته و تا سرعت شش ماخ آن را تا ارتفاع 21 كيلومتري بالا ميبرد.

طبق برنامه، اين ماموريت بايد 300 ثانيه بطول ميانجاميد كه طولانيترين زمان پروازي براي اين هواپيما تا به امروز بوده است.

پس از اين پرواز آزمايشي، قرار بود هواپيما در دريا سقوط كند.

پرواز فراصوت كه به سرعتهاي بيشتر از پنجبرابر سرعت صوت گفته ميشود، گام بعدي براي هواپيماهاي آينده است.

اين پروژه توسط ناسا و پنتاگون با هدف استفاده از آن براي هواپيماهاي رادارگريز ارتش و سلاحهاي جديد سرمايهگذاري شده است.

در حال حاضر سريعترين هواپيماي مسافري جهان Cessna Citation X است كه از سرعت 1126 كيلومتر در ساعت يا 0.9 ماخ برخوردار بوده و تنها قادر به حمل هفت مسافر است.



http://isna.ir/fa/news/91052616473/%...86%D9%88%D8%B3

در رده بعدي آن فالكون 7X با سرعت 1102 كيلومتر بر ساعت و گلفاستريم G550 با سرعت 1086 كيلومتر بر ساعت قرار دارد.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 15

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

در اوج جنگ جهانی دوم، مردانی که توان جنگ داشتند به جبهههای اروپا و شرق آسیا اعزام میشدند و جز زنان، کسی نبود که در کارخانههای نظامی به کار تولید تجهیزات نظامی مشغول باشد.

در این تصویر از آلفرد پالمر که در سال 1942 / 1321 گرفته شده، زنانی را میبینید که در کارخانه هواپیماسازی داگلاس واقع در لانگبیچ کالیفرنیا به آمادهسازی دماغه شیشهای بمبافکنهای داگلاس A20 مشغولند.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 22

|

تعداد امتیازدهندگان : 6

|

مجموع امتیاز : 6

اگر شما هم به ربات های پرنده علاقه مند باشید، حتما می دانید که کنترل آنها (مخصوصا در فضاهای بسته) چقدر مشکل است. پس چرا کنترل را به دست خود این ربات ها نسپاریم تا از تماشای پروازشان لذت ببریم.



محققان برنامه Robust Robotics دانشگاه ام آی تی دست به کار تولید یک هواپیمای مدل شده اند که به صورت خودکار و بدون نیاز به ارتباط جی پی اس یا کمک بیرونی، مسیر پر پیچ و خم خود را در مکان های بسته پیدا کرده و با حداکثر سرعت به پرواز در می آید. این ربات پرنده تنها از رادار لیزری، تعدادی سنسور و یک پردازنده اتم اینتل برای شناسایی محیط، تجزیه و تحلیل داده ها و پیدا کردن مسیر استفاده می کند.

این هواپیمای اتوماتیک می تواند به راحتی در شرایط سخت هم مسیر خود را یافته و حتی در مکانی با ارتفاع 2.5 متر مانور جذاب و خیره کننده ای داشته باشد. این هواپیما با شیوه ای شبیه خفاش، از رادار لیزری برای شناسایی محیط و پیدا کردن موانع استفاده می کند و نکته مهم اینجا است که این ردیابی به صورت لحظه ای صورت گرفته و داده های جمع آوری شده برای تعیین مسیر حرکت مورد استفاده قرار می گیرند.

به نظر می رسد که علاوه بر تیم های تجاری و صنعتی، این طرح از هم اکنون نظر گروه های نظامی را هم به خود جذب کرده است. برای مثال اکنون تمامی هواپیماهای جنگی و شناسایی بدون سرنشین ارتشی از راه دور توسط خلبان کنترل می شوند و قابلیت پرواز خودکار را ندارند. اما شاید مهمترین استفاده این سیستم پروازی، در تصویربرداری و کنترل محیط زیست و جمع آوری اطلاعات آب و هوایی باشد.

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

سیدحسن نصرالله:


پاسخ ایران تکاندهنده خواهد بود/زندگی صهیونیستها را جهنم میکنیم


خبرگزاری فارس: دبیرکل حزبالله لبنان تاکید کرد که تردید سران صهیونیست در حمله به ایران به خاطر قدرت ایران است و در صورت حمله به لبنان نیز ما زندگی میلیونها صهیونیست را به جهنم تبدیل خواهیم کرد.






به گزارش فارس، سید "حسن نصرالله" طی سخنانی در مراسمی که به مناسبت روز جهانی قدس در سالن شهید سید"محمد باقر صدر" در حال برگزاری است، گفت: کشورهای عربی میتوانند از روسیه هر سلاحی را خریداری کنند در حالی که غرب بر اسرائیل فشار میآورد تا روسیه معامله فروش سلاح را متوقف کند، در روز قدس اگر ما مسلمانان و اسلامیها اعتقاد داریم که اسرائیل باطل مطلق است و ایران ضد اسرائیل است پس این به معنای آن است که ایران حق مطلق است و باید در کنار آن بایستیم.

نصرالله اظهار داشت: آیا شایسته نیست که حاکمانی عربی که علیه ایران توطئه میکنند بدانند که به طرحهای اسرائیلی خدمت میکنند زیرا اسرائیل اعلام میکند که دشمن آن ایران است و به همین دلیل در اسرائیل جنجال بر سر نحوه برخورد با ایران وجود دارد و نتانیاهو و باراک خواهان حمله به ایران هستند و با اجماع تقریبی فرماندهان نظامی برای حمله به ایران مواجه هستند و اختلافات در این زمینه نیز به معادله هزینه و فایده اقدام نظامی برمیگردد و این تفکر اسرائیلی است آنها از آغاز جنگ علیه کشورهای عربی دریغ نمیکنند و چیزی که باعث تردید آنها در اقدام به جنگ و حمله به ایران میشود بحث و بررسیهای مربوط به هزینه و فواید آن است؛ ارتش اسرائیل به فرماندهان خود تاکید میکند که جنگ علیه ایران دهها هزار کشته خواهد داشت و اگر ایران ضعیف بود اسرائیل تردیدی نداشت و از مدتها قبل تاسیسات هستهای ایران را بمباران کرده بود اما بحث و جدل بر سر این بمباران به خاطر آن است که ایران قدرتمند و شجاع است و همه ما میدانیم که اگر ایران از سوی اسرائیل هدف قرار گیرد، پاسخ ایران کوبنده و تکاندهنده خواهد بود و اسرائیل فرصت طلایی را به ایران که از 32 سال قبل آرزوی آن را دارد، اعطا خواهد کرد.



دبیرکل حزبالله لبنان گفت: اسرائیل واقعا از حمله به ایران میترسد و این مسئله واقعا مهم است و این یک عبرتی است که هر ملت عربی از خطر اسرائیلی در امان باشد، منطق روشنی وجود که می گوید تنها قدرتمندان در جهان محترم شمرده میشوند بنابراین هر کشور عربی اگر میخواهد از تجاوزات اسرائیل در امان باشد باید قدرتمند باشد.


وی افزود: در خصوص لبنان نیز ما شاهد تهدیدات علیه لبنان بودیم و حتی سخن از تخریب لبنان به میان میآوردند، ما منکر قدرت ویرانگر اسرائیل نیستیم و منکر آن نیستیم که تفکر اسرائیلی تروریستی است و پیش از این آن را انجام داده است اما آنچه که در لبنان تازگی دارد این است که من نمیگویم ما اسرائیل را ویران خواهیم کرد بلکه میتوانم بگویم که ما میتوانیم زندگی میلیونها صهیونیست در فلسطین را به جهنم واقعی تبدیل کنیم و چهره اسرائیل را تغییر دهیم.

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

دانلود

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

جنگنده اف-111، نتیجه تحقیقات گسترده مؤسسات هوافضایی آمریکا چون ناسا وF-111 شرکت های مشهور هواپیماسازی بود که سالها بر روی طرح هواپیماهایی با بالهایی متغیر برای سرعت های مختلف پروازی و استفاده از مزیت های هر دو نوع بال، یعنی بال معمولی و پسگرا کار کرده بودند.

این هواپیما، یک جنگنده چند منظوره و یک بمب افکن سبک، چه برای نیروی دریایی چه برای نیرو ی هوایی آمریکا به شمار می رفت که قادر به پرواز در سرعت های مافوق صوت نیزبود. در ابتدای انجام تست ها و آزمایش های اولیه، موتورهای هواپیما به شدت با مشکل وامانده شدن و استال کردن مواجه بودند که دلیل عمده آن، طراحی ناکارآمد ورودی های موتورهای آن بود که سرانجام، پس از یک دوره انجام تحقیقات بر روی انواع ورودی، مشکل موتورهای این هواپیما نیز به خوبی مرتفع شد. هواپیمای اف-111، جنگنده ای با بال های متغیر است، بدین معنی که زاویه بال های آن، در طی شرایط مختلف پروازی، از 16 درجه تا 72 درجه قابل تغییر است.



از سالها پیش، محققان دریافته بودند که بال های معمولی بدون عقب گرایی، دارای ویژگی های مناسبی برای پرواز در سرعت های پایین و انجام نشست و برخاست های بی نقص بوده و بالهای پس گرا نیز، برای سرعت های زیاد، بی نظیر می باشند. در نتیجه همیشه بال جنگنده ها با ترکیبی از این دو نوع طراحی می شد. تا جایی که تفکر بر این شد که سیستمی طراحی شود که قادر باشد با توجه به شرایط پرواز، به طور خودکار زاویه بال ها راتنظیم کرده و بدین گونه توانایی های فراوانی به جنگنده عطا کند. نتیجه، همان سیستم بال متغیر بود که این سامانه، علاوه بر گران بودن، دارای وزن زیادی نیز هست و این وزن را به کل وزن برخاست هواپیما اعمال می کند که خود یک نقص به شمار می آید.

درشرایط برخاست که حداکثر نیروی برا لازم است، بال ها تماماً رو به جلو باز شده وبیشترین برا را تولید می نمایند. با افزایش سرعت، بال ها به تدریج بسته شده و برای سرعت های بالا، سازگاری لازم را پیدا می کنند. از مشهور ترین هواپیماهای بال متغیر،می توان به هواپیمای اف-14 تامکت آمریکایی و سوخو-24 فنسر روسی اشاره کرد. طرح قرارگرفتن دو خلبان این هواپیما، به صورت کنار هم، مانندF-111 هواپیماهای مسافربری است که بدین گونه، از کپی آلات پروازی برای هر دو خلبان در دو کابین جلوگیری شده و تماس دوخلبان نیز آسان تر خواهد بود. صندلی نجات این هواپیما به صورت کپسولی است و قابلیت باز شدن در هر شرایط سرعت و ارتفاع و حتی زیر آب را نیز دارد. این کپسول که حاوی هردو خلبان است، پس از به آب افتادن روی آب شناور می ماند.



این هواپیما، حتی بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی و تنهابا سوخت داخلی خود، دارای برد فوق العاده زیاد به میزان 4.000 کیلومتر است که این میزان، با اضافه کردن مخازن سوخت در بیرون افزایش نیز می یابد. اف-111، قادر به حمل دو بمب اتمی معمولی وتعدادی بمب های عادی دیگر در مقرهایی نیزدیک به بدنه است. حداکثر وزن برخاست این هواپیما که به طرز غیر قابل باوری زیاد می باشد، میزانی معادل 45 تن است. این جنگنده، قادر است به کمک موتورهای پرات اند ویتنی TF-30 که در جنگنده های اف-14 تحویل شده به ایران نیز به کار رفته بود، به سرعت هایی بالغ بر5/2ماخ و حداکثر ارتفاعی برابر با 18 کیلومتر نیز دست یابد.

طول این هواپیما 22 متر و طول دو سر بال های آن در حالت کاملاً باز به 19 متر می رسد که این طول، در حالت بال کاملاً بسته به 11 متر کاهش پیدا خواهد کرد که شرایط بسیارمناسبی را برای پارک روی ناو هواپیمابر به وجود می آورد. ناگفته نماند که تنها فروش خارجی این هواپیما به کشور استرالیا بوده است. همچنین این هواپیما در اواخر جنگ ویتنام نیز به طور تقریباً محدودی به خدمت گرفته شد که جزو امن ترین هواپیما ها به شمار آمده و تنها تلفاتی برابر با 6 فروند داشت. این هواپیمای نامی، برای نخستین بار در اکتبر 1967 پرواز کرده و پس از تولید 563 فروند تا بسته شدن خط تولید، درسال 1996 به خیل هواپیماهای بازنشسته و البته افسانه ای آمریکا پیوست.

مشخصات

نوع کاربرد: بمب افکن
شرکت سازنده: جنرال داینامیکس
تعداد خدمه: 2 نفر( خلبان و افسر تسلیحات)
اخرین قیمت: 75 میلیون دلار
نوع موتور: 2 عدد پرات اند ویتنی TF30-P-100 توربوفن با 25100 پوند تراست در هر کدام با پس سوز
طول: 22 متر
عرض: در حالت بالهای باز 19 متر و در حالت بسته 11.9 متر
ارتفاع: 5.13 متر
حداکثر سرعت: 2.5 ماخ یا 2700 کیلومتر
ارتفاع پروازی: 60000 پا
وزن خالی: 21376 کیلوگرم
بیشترین وزن: 45 تن
برد: با تانکر های اضافی سوخت 5700 کیلو متر
وزن تسلیحات: 11250 کیلوگرم

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 19

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

لکلرک(Leclerc) نام تانک رزمی پیشرفته ای است که توسط کارخانجات جیات(Giat) فرانسه ساخته شده و توسعه یافته است. این تانک در ارتشهای فرانسه و امارات متحده عربی عملیاتی گردیده است . لکلرک فقط یک تانک به معنای کلاسیک آن نیست بلکه یک سیستم جنگ افزاری پیشرفته می باشد که به جدیدترین سلاح های عصر خود مجهز شده است . جدیدترین فناوری های نظامی بکار رفته در این تانک موجب شده است که فاکتورهای برتری رزمی همچون قدرت تحرک ، مانور پذیری ، قدرت آتش و ضریب ایمنی حفاظتی این تانک به بالا ترین حد ممکن برسد . تانک لکلرک از سال 1990 میلادی واری خط تولید گردید و در سال 1992 در ارتش فرانسه و به دنبال آن در سال 1995 در ارتش امارات متحده عربی عملیاتی گردیده است . لازم به ذکر است که تانک بهینه سازی شده لکلرک باکد(MK2) نیز در سال 1998 وارد خط تولید گردید .



این تانک به احترام ژنرال ژاک فیلیپ لکلرک ، فرمانده لشکر دوم زرهی فرانسه آزاد در جنگ دوم ، لکلرک نامیده شد . ژنرال لکلرک کسی بود که در سواحل نرماندی پیاده شد و پیشروی نیروهای فرانسه را در فتح پاریس رهبری کرد . تانک لکلرک جایگزین تانک معروف AMX-30 گردیده است که سال ها به عنوان ماشین زرهی اصلی فرانسه مشغول خدمت بوده است . در آغاز دهه هفتاد میلادی ارتش فرانسه به این نتیجه رسید که تانک AMX-30 آن کشور فرسوده شده وباید برای جایگزینی آن با یک تانک پیشرفته دیگر فکری نمود.

در سال 1977 ارتش فرانسه نیاز خود را مبنی بر ساخت یک تانک رزمی جدید مطرح نمود . امکان خرید تانک های خارجی همچون آبرامز ایالات متحده، لئوپارد2 آلمان غربی و مرکاوای اسرائیل که جزو بهترین تاکهای رزمی جهان به حساب می آمدند نیز توسط مقامات فرانسوی مطالعه گردید و رد شد.مقامات فرانسوی از تانک لئوپارد2 آلمان ها خوششان آمده بود و دست همکاری را به سوی آلمان ها دراز کردند اما برنامه مشترک ساخت تانک جدید بر پایه تانک لئو پاردآلمان هابه نتیجه نرسید . سرانجام در سال 1979 میلادی دولت فرانسه تصمیم گرفت که ساخت این تانک را بعنوان یک پروژه ملی در داخل کشور آغاز کند . برخلاف اکثر تانک های غربی که از سیستم حفاظتی غیر فعال استفاده می کردند ، برای تانک لکلرک سیستم حفاظتی فعال در نظر گرفته شد . سیستم حفاظتی فعال که به سیستم حفاظتی عامل نیز معروف است، بیشتر توسط نمونه تانکهای شرقی (بلوک شرق) مورد استفاده قرار می گرفت .

مقامات ارتش فرانسه علت در نظر گرفتن سیستم حفاظت فعال برای تانک را پایین آوردن جرم کلی و بالا بردن قابلیت تحرک تانک اعلام کردند . در نتیجه پایین آمدن جرم تانک قدرت مانورپذیری آن افزایش می یابد و درصورت آتش مستقیم یا شلیک جنگ افزارهای هدایت شونده دشمن خدمه می توانند با یک اقدام به موقع از اصابت جنگ افزارهای دشمن به تانک جلوگیری کنند . به علت هزینه های هنگفت ساخت تانک ، دولت فرانسه در صدد شراکت با یک کشور دیگر بود تا بتواند قسمتی از هزینه ها را جبران کند . سرانجام مقامات اماراتی به فرانسوی ها پیشنهاد همکاری دادند و بدین ترتیب امارات متحده عربی نیز وارد این پروژه گردید و قرار شد که علاوه بر420 دستگاه تانک در نظر گرفته شده برای ارتش فرانسه 390 دستگاه دیگر نیز برای امارات ساخته شود . در سال 1986 میلادی پروژه ساخت تانک تحت عنوان لکلرک آغاز شد و به سرعت شش نمونه اولیه ساخت شدند . تولید انبوه تانک نیز در سال 1990 آغاز گردید .



تانک لکلرک به یک توپ بدون خان 120 میلیمتری مجهز است که توسط شرکت(GIAT) ساخته شده است . سری کاملی از گلوله های مختلف برای این توپ ساخته شده است از جمله گلوله های ضد زره APFSDS و گلوله های انفجاری شدید ضد تانک HEAT.البته تانک لکلرک از مهمات تانک لئوپارد2و سری تانک های ابرامز ایالات متحده نیز می تواند استفاده نماید . این توپ به یک روکش حرارتی و یک سیستم هوای فشرده اتوماتیک مجهز است . این تانک از سیستم هوای فشرده برای خارج کردن دود ناشی از شلیک استفاده می کند و بر خلاف بسیاری از تانک های دیگر از سیلندر تخلیه کننده استفاده نمی نماید . تانک لکلرک از یک سیستم گلوله گذاری اتوماتیک منحصر به فرد بهره می برد . این سیستم خدمه تانک را از چهار نفر به سه نفر کاهش داده است زیرا دیگر نیازی به فرد گلوله گذار نیست . این سیستم گلوله گذار خودکار نواخت تیر 12 گلوله توپ در دقیقه را برای تانک امکانپذیر نموده است . همچنین این سیستم تونایی شلیک حین حرکت و مناطق ناهموار و علیه اهداف متحرک را برای تانک میسر ساخته است . این سیستم 22 گلوله را بصورت آماده برای حمل می کند 18 گلوله دیگر نیز در انبارک ویژه تانک ذخیره می شوند .

تانک لکلرک میتواند حین حرکت با سرعت 40 کیلومتر بر ساعت به سمت هدفی در فاصله 400 متری خود شلیک نماید . همچنین این تانک می تواند در حین حرکت با سرعت 60 کیلومتر بر ساعت نیز شلیک نماید . این در حالی است که اغلب تانک های پیشرفته امروزی درصورتی می توانند شلیک دقیقی انجام دهند که سرعتی در حدود 15 کیلومتر بر ساعت داشته باشند .



تانک علاوه بر توپ اصلی به یک قبضه مسلسل 12.7 میلیمتری موازی با توپ ویک قبضه مسلسل 7.62 میلیمتری مستقر برروی برجک مجهز شده است . مسلسل مستقر برروی برجک درون یک محفظه تقویت شده قرار گرفته است . تانک لکلرک از سیستم حفاظتی گالیکس(Galix) استفاده می کند. این سیستم حفاظتی که شرکت جیات آن راطراحی کرده است، انواع گوناگونی از نارنجک های دود زا و گلوله های پنهان کننده از مادون قرمز را شلیک می نماید . بدنه و برجک تانک از قطعات زره فولادی و زایه دار ساخته شده است و در صورت آسیب دیدن این قطعات می توان براحتی آنها راتعویض نمود . تانک لکلرک به یک سیستم مدیریت نبرد بنام FINDERS و یک دستگاه ارتباطی دیجیتالی ازنوع سیستم پایانه ای اطلاعات(TIS) بنام ICONES مجهز شده است . این سیستم ها برای جمع آوری اطلاعات از دیگر تانک ها و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی بکار می روند و شامل یک نقشه تمام رنگی کامپیوتری است که موقعیت تانک ها و نیروهای خودی و نیروهای دشمن رانمایش میدهد . سیستم کنترل آتش دیجیتالی تانک لکلرک میتواند مستقلا توسط توپچی یا فرمانده تانک بکار گرفته شود . تانک به حسگرها و هدف یاب های متفاوتی مجهز است از جمله هدف یاب ثابت توپچی بانام SAVAN-20 ساخت شرکت ساژم (SAGEM) و سیستم دید روزانه – شبانه راننده به نام OB-60 که شرکت تیلز اپتروسیس (Thales Optrosys) سازنده آن است . سیستم کنترل آتش تانک قادر است تاشش هدف متفاوت را بصورت یکجا رد یابی کند. این سیستم مشابه تانک چلنجر 2(Challenger2) ارتش انگلستان می باشد .

موتور تانک لکلرک یک موتور دیزلی هشت سیلندر بنام SACM می باشد . این موتور قادر است توانی معادل 1500 اسب بخار ایجاد کند . همچنین تانک لکلرک به یک سیستم تعویض دنده اتوماتیک به نام SESM ESM 500 مجهز است که پنج دنده جلو و دو دنده عقب دارد . حداکثرسرعت جاده ای تانک 70 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت آن در مناطق ناهموار50 کیلومتر برساعت است . برد عملیاتی تانک نیز 550 کیلومتر درحالت معمول و 650 کیلومتر با کمک مخازن سوخت اضافی است . تانک به یک توربین گازی بنام TM307B مجهز شده واین توربین توان کمکی مورد نیاز تمامی سیستم های تانک را در صورت از کار افتادن موتور اصلی تامین خواهد کرد .

تانک لکلرک بسیار پر قدرت است و نسبت توان به جرم آن 21 وات بر هر کیلو گرم می باشد . این ویژگی موجب آن گردیده که این تانک به یکی از سریع ترین تانکهای رزمی جهان تبدیل شود . این تانک می تواند درمدت ? ثانیه به سرعت 32 کیلومتر برساعت برسد . باوزنی درحدود 56 تن ، تانک لکلرک یکی از سبک ترین تانک های رزمی جهان به حساب می آید . جعبه دنده تانک به یک سیستم کند کننده هیدروکنیتیک مجهز شده است تا شتاب تانک را به میزان 7 متر بر مجذور ثانیه کاهش دهد . این ویژگی در آخرین لحظات یعنی قبل از اصابت گلوله دشمن بسیار مفید خواهد بود زیرا تانک با یک کاهش سرعت ناگهانی میتواند از اصابت گلوله دشمن بگریزد .

تانک لکلرک در سال 1990 وارد خط تولید گردید اما خیلی دیر وارد ارتش فرانسه شد؛ در نتیجه نیروهای فرانسوی نتوانستند از این تانک در جنگ خلیج فارس استفاده کنند . طی درگیریهای کوزوو این تانک وارد عرصه نبرد گردید و 15 دستگاه از این تانک در راستای ماموریت صلح بانی نیروهای فرانسوی در کوزوو مستقر شد است.

بطور خلاصه میتوان لکلرک را آمیزه ای از تکنولوژی ، قدرت و سرعت نامید .




مشخصات:

خدمه: 3نفر
وزن تانک: 56 تن
طول بدنه تانک:6.9 متر
عرض تانک : 3.71 متر
ارتفاع تانک از سطح زمین : 2.53 متر

جنگ افزارهای موجود روی تانک : یک توپ 120 میلیمتری بدون خان + یک مسلسل 12.7 میلیمتری موازی با توپ+ یک مسلسل با کالیبر7.62 نصب شده روی برجک.

ظرفیت گلوله : آماده شلیک 32 گلوله
ذخیره شده :18 گلولهنواخت گلوله توپ در دقیقه : 12 گلوله دردقیقه.
مادون قرمز : دارد
قابلیت شلیک در حرکت : دارد
موتور : SACM V8X دیزلی با 1500 اسب بخار قدرت.
حداکثر سرعت جاده ای :70 کیلومتر بر ساعت.
حداکثر سرعت غیرجاده ای :50 کیلومتر بر ساعت.
حداکثر برد عملیاتی :550الی 650 کیلومتر
عمق شناوری پایاب : بالوله هواکش 4 متر - بدون لوله هواکش : 1 متر

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 14

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

در دوران جنگ جهانی دوم، همیشه بمباران کشورهای دور از دسترس مسئله ای مشکل ساز برای نیروی هوایی کشورهای درگیر در جنگ بود. چرا که خطرات زیادی یک بمب افکن را در حین پرواز دوربرد به کشور دشمن تهدید می کرد. رهگیری شدن به وسیله جنگنده های دشمن، اتمام سوخت، خرابی موتورها و نقص فنی، همه و همه از عواملی بودند که مانع از موفقیت در بمباران های استراتژیک دوربرد می شدند. پس از جنگ جهانی دوم، کم کم این ایده توسعه زیادی پیدا کرد و نتیجه همین پیشرفت، رقابت شدید شوروی و آمریکا، یعنی دو طرف جنگ سرد در ساخت بمب افکن های سنگین دوربرد شد. یکی از مهم ترین و پیشرفته ترین بمب افکن های ساخت شوروی که همواره موجب وحشت غرب بود، بمب افکن مافوق صوت سنگین Tu-22M، یعنی نمونه اصلاح شده همان بلایندر قدیمی بود. در مقاله زیر، به تفصیل به تشریح توانایی های این بمب افکن فراموش شده البته قدرتمند و مقتدر خواهیم پرداخت.



توانایی لحظه به لحظه بمباران طرف مقابل در جنگ سرد، برای شوروی و آمریکا حکم یکی از بزرگترین آرزو هایشان را داشت. ظاهراً هنوز قدرت بمباران های سنگین دو طرف به حدی نرسیده بود که آمریکا و شوروی بتوانند با هم درگیر نبرد های این چنینی شوند. بنابراین، هر دو کشور شروع به توسعه موشک های قاره پیمای خود کردند و هر روز با دست یافتن به فناوری پیشرفته تری، هر یک از طرفین قدرت خود را به رخ طرف مقابل می کشیدند. موشک های دوربرد تا اواخر جنگ سرد همچنان یکی از موضوع های داغ بحث های نظامی بین آمریکا و شوروی بود، اما انگار این دو کشور هم به این نتیجه رسیده بودند که هرگز بمباران موشکی نخواهد توانست جای عملیات انسانی را به طور کامل بگیرد، یعنی کاملاً جایگزین آن شود. در نتیجه آمریکا و شوری هیچ گاه از گسترش نیروی بمباران استراتژیکی که به وسیله هواپیماهای سنگین و دوربرد انجام می شد غافل نشدند.

توپولف Tu-22M و تاریخچه Tu-22 بلایندر، جد بزرگ بک فایر
Tu-22 از هواپیماهایی بود که هنوز تاریخ نخستین پرواز آن معلوم نیست. این هواپیما احتمالاً در اوایل دهه 60 نخستین پروازهای خود را انجام داد و در خدمت نیروی هوایی و نیروی دریایی شوروی قرار گرفت. ناتو که با بررسی عکس های هوایی به وجود این هواپیما پی برده بود، آن را بلایندر نام نهاد. با بررسی شکل بال های- پسگرای این هواپیما و ابعاد آن، سرعت آن حداکثر دو ماخ پیش بینی گشت که بعدها معلوم شد سرعت بلایندر هیچ گاه از 1.4 ماخ فراتر نرفته است. این هواپیما بمب افکنی با حداکثر وزن برخاست حدود هشتاد تن بود و موتورهای آن با یک پیکربندی نا متعارف در عقب بدنه و درست در زیر سکان عمودی قرار داشتند. مشهورترین مدل بلایندر، مدل بلایندر C است که به تجهیزات گسترده ECM یا دفاع الکترونیکی مجهز بود و در خدمت نیروی دریایی شوروی سابق قرار گرفت. عراق به عنوان هم پیمان نزدیک شوروی در آن سال ها، یکی از مشتریان Tu-22 بود و در زمان جنگ ایران-عراق هم این کشور، استفاده نسبتاً گسترده ای از این بمب افکن علیه ایران به عمل آورد. هواپیمای Tu-22M، یعنی بمب افکن مورد بحث این مقاله، از نظر ساختار کلی و البته نام شاید به Tu-22 شباهت هایی داشته باشد، اما توپلوف 22 مدل ام که به بک فایر مشهور است، اساساً هواپیمای دیگریست.

توپولف Tu-22M چگونه به وجود آمد
پس از طراحی بمب افکن Tu-22 هیئت طراحی توپولف کار را بر روی طرح بمب افکنی بر پایه ی بلایندر آغاز کرد. توپولف از ابتدا می خواست با تغییر زاویه پسگرایی بال ها و نصب موتورهای جدید با قدرت افزون تر نمونه ای اصلاح شده از Tu-22 را ارائه دهد. این طرح، طرح شماره 106 نام گرفت اما چندان که باید و شاید موفق نبود. شرکت توپولف طرح شماره 125 که بمب افکنی با بردی بیش از 4.800 کیلومتر و سرعتی بالغ بر 2.500 کیلومتر بر ساعت بود را نیز در سال 1962 به دولت آن زمان شوروی ارائه کرد. پس از تحلیل های فراوان، طرح 125 شرکت توپولف رد و طرح T-4 شرکت سوخو مورد قبول واقع گردید. با این که امیدها برای شرکت توپولف داشت به تدریج از بین می رفت، اما این شرکت دوباره دست به طراحی جدیدی با کد 145 زد. طرح 145 هواپیمایی اصلاح شده بر پایه ی Tu-22 بود که توانایی انجام ماموریت ها را چه در سرعت های زیر صوت و چه در سرعت های بالای صوت داشت. برای آن که حداقل نیاز های این هواپیما برای برد آن مرتفع شود، نیاز به استفاده از بال های متغیر بود تا طرح 145را تبدیل به بمب افکنی با انعطاف پذیری بالا و قابلیت پرواز در هر شرایط سرعت پروازی بنماید. بر اساس پیش بینی ها، هواپیمای جدید سرعتی بالغ بر 2.300 کیلومتر بر ساعت و بردی بین شش تا هفت هزار کیلومتر داشت. پس از آن که طرح T-4 شرکت سوخوی ناکام ماند، در سال 1967 توپولف رسماً مامور توسعه طرح 145 شد. نام هواپیمای جدید، همان Tu-22M بود. بیشتر گام هایی که در راه ساخت Tu-22M برداشته شد، نسبت به زمان خود بی نظیر بود. به خصوص که توجه ویژه ای هم به سیستم بال های متغیر که البته اساس همین طرح بود هم شده بود. بال های Tu-22M که در وسط بدنه قرار گرفته بودند، می توانستند زاویه خود را نسبت به خط عرضی هواپیما برای مطابقت با شرایط پروازی گوناگون تغییر دهند. نوک بال ها حالتی انحنایی و البته باریک و ریشه بال ها هم شکلی عریض و پهن داشت.

توپولف Tu-22M چگونه بمب افکنی بود
با معرفی بمب افکن سوپر سونیک بک فایر، آرزوهای نیروی هوایی شوروی برای داشتن بمب افکنی مدرن و در حد و اندازه های بمب افکن B-1B آمریکایی به بار نشست. بک فایر برای نخستین بار در سال 1969 در کازان مشاهده شد. برای نخستین بار در سال 1971 در آسمان رامنسکوی، در شرق مسکو بک فایر اقدام به انجام سوختگیری هوا به هوا کرد. این مسئله اگر شاید در وهله ی اول چندان هم مهم نباشد، اما همین عمل سوختگیری هوایی به منزله تهدیدی جدی برای آمریکا بود. توپولف برد این هواپیما را 2.200 کیلومتر اعلام کرده بود، در حالی که CIA معتقد بود برد این هواپیما می بایست از چهار هزار کیلومتر بیشتر باشد. DIA هم برد هواپیما را بدون سوختگیری AA، در حدود پنج هزار کیلومتر اعلام کرده بود. اگر به این برد زیاد، سوخت گیری هوا به هوا هم اضافه می شد، بک فایر به یک بمب افکن میان قاره ای به خصوص با توان حمله به کشوری چون آمریکا تبدیل می شد. بک فایر از موضوعات مورد بحث سران دو کشور شوروی و آمریکا در مذاکرات سالت 2 بود؛ هر چند که شوروی در این مذاکرات پذیرفت تا به جهت اطمینان از عدم حمله اتمی به کشور آمریکا، لوله ی سوختگیری هوایی Tu-22M را حذف نماید، اما روس ها چندی بعد این لوله ها را دوباره نصب کردند.

Tu-22M0- Backfire A- نخستین مدل بمب افکن بک فایر که به دلیل کارائی پایین تنها دو فروند از آن تولید شد. این دو فروند برای مقاصد آموزشی در سال 1973 به مرکز تمرینات هوایی منتقل شدند.
Tu-22M- Backfire A- اولین فروند از بمب افکن بک فایر که که کارائی و عملکرد آن مثبت تشخیص داده شده و ورود نمونه های بعدی آن به خدمت صحیح و به جا ارزیابی گردید.
Tu-22M2- Backfire B- مدل B بمب افکن بک فایر، اولین مدل از این بمب افکن سنگین بود که دستخوش اصلاحاتی در مقیاس بزرگ شد. این مدل به موتورهای نیرومند تر NK-22 مجهز گردید و برد آن به صورت رسمی تا پنج هزار و صد کیلومتر و بالاترین سرعت آن تا 1.800 کیلومتر بر ساعت افزایش یافت. این نمونه برای نخستین بار می توانست تا سه فروند موشک هوا به سطح Kh-22 را در زیر بدنه خود حمل نماید. اگر چه این مدل سیستم تعقیب اتوماتیک عوارض زمین را نداشت، اما مع الوصف قادر بود به خوبی از پس پرواز در ارتفاع پایین هم برآید. تعداد 211 فروند از این مدل در فاصله ده سال، یعنی بین سال های 1973و 1983 تولید شد. در همان ابتدای تولید، موتورهای جدیدتر NK-23 هم معرفی گردیدند که اصولاً نمونه های تقویت شده موتورهای قبلی بودند، اما این نمونه از موتورهای جدید به هدف های مورد انتظار دست نیافتند. گفتنی است که نخستین پروازهای آزمایشی این مدل از Tu-22M از سال 1973 شروع شد.
Tu-22M2Ye- Backfire B- مدل Ye بک فایر نمونه ای از بک فایر بی بود که مجهز به موتورهای جدید NK-25 و سیستم پیچیده کنترل پرواز شده بود. اما باز هم این تغییرات انتظارات را برآورده نکرد و این طرح هم همچنان مسکوت ماند.
Tu-22M3- Backfire C- به جرات می توان گفت که این مدل، پیشرفته ترین مدل بک فایر بود که نخستین پروازهای آزمایشی خود را در سال 1977 به انجام رساند. در پی انجام تغییراتی، دماغه هواپیما برای جا دادن برخی از سامانه های جدید دراز تر شد و حداکثر زاویه برگشت بال های بک فایر تا 65 درجه افزایش یافت. همچنین با نصب موتورهای جدید، این نمونه از بک فایر یکی از نقص های اجداد خود که عدم توانایی پرواز سوپر سونیک در ارتفاع دریا بود را نیز مرتفع نمود. حداکثر سرعت در مدل M3 به بیش از 2.300 کیلومتر بر ساعت و برد آن به بیش از 6.800 کیلومتر افزایش یافت. همچنین با افزایش باورنکردنی تسلیحات قابل حمل، M3 می توانست دوبرابر آن چه M2 حمل می کرد، اسلحه های مختلف را حمل نماید. در سال 1985 تست های مختلفی از پرواز در ارتفاع پایین انجام شد که همگی حاکی از موفقیت عملکرد هواپیما در ارتفاع پایین بودند.
Tu-22MR- اگرچه با ورود ماهواره های فضایی به عرصه ماموریت های جاسوسی هواپیماهای شناسایی تقریباً از رده خارج شدند، اما نمونه های انگشت شماری از Tu-22M3 ها برای انجام ماموریت های شناسایی بهینه سازی شدند. در Tu-22MR محفظه های نگهداری بمب جای خود را به سنسورها و حسگرهای مفصل هوایی داده اند. با تمام این اوصاف، در توانایی اخلال گری سیستم های الکترونیکی دشمن یا ECM نه مدل M2 و نه مدل M3 یا MR چندان موفق نبوده اند و همیشه برای تکمیل این نقش، هواپیماهای اسکورت دیگری که باید به عنوان مکمل به عملیات اضافه شوند، الزامی بوده اند.

به احتمال فراوان ساخت بمب افکن قدرتمند B-1B لنسر آمریکایی، واکنشی نسبت به ساخت بک فایر بوده است. بک فایر درست مخالف بسیاری از بمب افکن های رده خود، دارای پیکربندی ویژه ای است، چنان که موتورهای توربوفن آن در داخل و قسمت های کناری بدنه واقع شده اند. این ترکیب، بک فایر را بیشتر به یک جنگنده عظیم الجثه مشابه می سازد تا یک بمب افکن استراتژیک. بک فایر چهار خدمه دارد، یک خلبان در قسمت جلو سمت چپ، کمک خلبان در قسمت جلو سمت راست، افسر ارتباطات در قسمت عقب سمت چپ و یک افسر ناو بر در قسمت عقب سمت راست که البته افسران قسمت عقب کابین هیچ دیدی نسبت به جلوی هواپیما ندارند، اگر چه پنجره های کناری وسیع و بزرگی برای آنان در نظر گرفته شده است. تا کنون هیچ بک فایری به کشورهای خارجی صادر نشده است، اگر چه کشورهایی مثل ایران و چین در سال های 1990 علاقه فراوان خود را به داشتن این بمب افکن در خدمت نشان داده اند. هر چند گزارش هایی هم مبنی بر پیشنهاد این بمب افکن به کشور هند، مجهز به موشک های نزدیک برد Kh-15S وجود دارد. با تمام اوصاف، روسیه هنوز هم بزرگترین پرواز دهنده بمب افکن مشهور دوران جنگ سرد یعنی بک فایر است و این هواپیما به دلیل لغو پروژه T-60S به دلیل هزینه های زیاد تا آینده نامعلوم به عنوان بمب افکن اول استراتژیک روسیه در خدمت باقی خواهد ماند.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

این هواپیمای بمب افکن تاکتیکی سوخو-24 روسیه در یک نمایشگاه دائم هوافضایی مستقر شده و احتمالاً به دلیل حذف برخی از تجهیزات، با تغییر محل مرکز ثقل، موقتاً به اینصورت در آمده است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 21

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

تصاویر منتشر شده اخیر از نبردهای شهر "حلب" در کشور سوریه نشان می دهد که دستهای پنهان برای بی ثباتی این کشور بسیار فعال هستند و تروریستها را با سلاحی جدید برای نبردهای شهری مجهز کرده اند.

به گزارش مشرق به نقل از باشگاه خبرنگاران، تقریبا نزدیک به یک سال از شروع درگیریهای مسلحانه در سوریه می گذرد و گروهی که خود را " ارتش آزاد سوریه " می نامد مشغول نبرد با دولت سوریه است. شاید یکی از نکاتی که خیلی در رسانه های داخلی به آن پرداخته نشده است بحث سلاح های مورد استفاده توسط این گروه معارض است. عمده سلاح های موجود در دست شورشیان سوری حاصل غارت انبارهای ارتش سوریه است که شامل سلاح هایی مثل سری "کلاشینکوف" و یا راکت انداز " آرپی جی 7 " است می شود.

اما با افزایش دامنه ضد و خوردهای بین طرفین، و احتمال بالای غلبه یافتن ارتش سوریه بر این گروه کشورهای عربی منطقه با پشتیبانی کشورهای غربی اقدام به تامین جنگ افزارهای مورد نیاز این گروه تروریستی کردند. شاید یک نگاه سطحی به تجهیزات این گروه های معارض نکته مهمی را برای بسیاری از افراد مشخص نکند اما با کمی دقت بیشتر می توان به نکات جالبی پی برد.



اخیرا با بالا گرفتن درگیری ها در شهر حلب به عنوان یکی از آخرین مناطق مورد استفاده توسط تروریستها تصاویری مربوط به استفاده این نیروها از یک سلاح هجومی پیشرفته منتشر شده است. در این تصاویر که در این مطلب مشاهده می کنید افراد گروه بااصطلاح " ارتش آزاد سوریه " دارای سلاح هجومی مدل " AUG " ساخت کشور اتریش هستند.

این سلاح که ساخت شرکت اسلحه سازی " اشتایر " اتریش است در نوع خود یک سلاح خاص به حساب می آید. یکی از اولین مسائلی که با نگاه به این سلاح برای هر بیننده ای تعجب برانگیز است نحوه قرار گرفتن خشاب در این اسلحه است. خشاب در این سلاح در عقب قبضه قرار می گیرد. این نوع طراحی " بولپاپ " به حساب می آید .

روزنامه انگلیسی " گاردین " نیز در گزارشی که در این هفته منتشر شد به توان تسلیحاتی نیروهای معارض در سوریه اشاره کرده است و در آن به صراحت از وجود این سلاح اتریشی در زرادخانه ارتش آزاد سوریه صحبت کرده است.

این گونه از طراحی باعث می شود تا طول سلاح کمتر شده و حمل و نقل این سلاح نیز آسان شود. نکته دیگر در ساخت این سلاح استفاده از مواد سبک پلاستیکی در ساخت این سلاح است که وزن این سلاح هجومی را در حدود 3.6 کیلوگرم نگاه داشته است.

" AUG " به صورت استاندارد با یک دوربین با بزرگنمایی 1.5 برابر نیز عرضه می شود که به تیرانداز اجازه می دهد دقیق تر شلیک کند. این سلاح از یک خشاب با ظرفیت 30 گلوله 5.56 میلی متری برای مسلح شدن استفاده می کند که شفاف بودن آن به تیرانداز کمک می کند تا از تعداد گلوله های باقی مانده خود اطلاع پیدا کند.



اما نکته ای که شاید سوالی که برای بسیاری مطرح شود این است که شورشیان سوری از کجا به این سلاح های پیشرفته دست پیدا کردند؟ نگاهی به سیاستهای دولت اتریش که بیشتر حالتی خنثی و بی طرفانه را در مسائل بین المللی اتخاذ می کند احتمال تامین مستقیم این سلاح از طرف اتریش را به احتمال فراوان از بین می برد.

اما یک جستجوی کوچک در فضای مجازی در مورد سایر کاربران این سلاح می تواند پاسخ این سوال را پیدا کند. کشور عربستان سعودی نیز از جمله کاربران این سلاح اتریشی است که سالهای طولانی از این سلاح در بخش های مختلف ارتش خود استفاده می کند. ناگفته پیداست که در این مدت اخیر عربستان سعودی به صورت علنی از شورشیان سوری حمایت کرده و رسما اعلام کرده است که هر کاری را برای ساقط کردن حکومت بشار اسد انجام می دهد.

مسلما کشوری که از هزینه های میلیاردی برای ساقط کردن اسد ابایی ندارد پس از فرستادن مقداری سلاح هجومی پیشرفته نیز هراسی به خود راه نمی دهد، خصوصا این که در این راه از حمایت کاملا کشورهای غربی نیز برخوردار است.



در یکی از آخرین تصاویر بدست آمده از سوریه ، نیروهای معارض سوری در حال بازجویی از شخصی هستند که بنا بر ادعای آنها خلبان جنگنده ساقط شده نیروی هوایی سوریه است. در این تصویر دو نگهبانی که در پشت سر این شخص قرار دارند نیز سلاح " AUG " را در اختیار دارند.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

امروزه موشک های هدایت لیزری «ستار» که به کارگیری آنها روی جنگنده های اف-4 و اف-5 نهاجا اعلام شده، مکمل تسلیحات جنگنده بمب افکن های کشورمان بوده و نیاز به خرید تسلیحات در این رده از خارج کشور را کاملا برطرف کرده اند.

انهدام هدف به صورت دقیق خواسته اصلی از اجرای یک عملیات بمباران هوایی است. در سال های گذشته برای افزایش اطمینان از این موضوع، با چندین هواپیما به یک هدف حمله می شد که هر یک نیز چندین بمب را رها می کردند اما علاوه بر مصرف مهمات زیاد برای یک هدف، هر چه تعداد هواپیماهای درگیر در یک عملیات بیشتر شود، احتمال اصابت ضربات پدافند دشمن بیشتر شده، آمادگی برای اجرای عملیات های بیشتر در گستره وسیع تر کاهش یافته و عمر عملیاتی ناوگان نیز زودتر به پایان می رسد.


همچنین هزینه انهدام یک هدف نیز بالا خواهد بود چه از نظر مهمات مصرفی و چه پشتیبانی های لازمه از هواپیماهای درگیر در عملیات که شامل موارد حمایت هوایی توسط شکاری ها، سوخت رسان ها و تعمیرات می تواند باشد.

استفاده از مهمات هدایت شونده دقیق باعث شد تا ایده "یک مهمات برای یک هدف" شکل بگیرد. منظور ما از مهمات در اینجا شامل دو نوع است: بمب و موشک. روش های هدایت راداری، لیزری، اپتیکی و ماهواره ای از جمله راه های هدفگیری و هدایت دقیق هستند که در این گزارش به معرفی نمونه های هدایت لیزری ساخت کشورمان می پردازیم.

روش پر استفاده در هدایت لیزری مهمات هواپرتاب به این ترتیب است که یک کاربر از طریق یک نشانه گذار، پرتو لیزر را به هدف تابانده و بازتاب این پرتو که به سمت بالا به شکل یک قیف جهت گرفته است توسط جستجوگر(seeker) موجود در سر موشک دریافت شده و بر مبنای تشخیص اختلاف زاویه این پرتو با مسیر موشک، فرامین هدایتی برای تصحیح مسیر آن ارسال می شود تا با حرکت به داخل این قیف مجازی، موشک به طور دقیق، یعنی با خطای کمتر از یک متر به هدف برخورد نماید.

در این روش که هدایت نیمه فعال لیزری نامیده شده نشانه گذار باید تا لحظه برخورد موشک، روی هدف تمرکز داشته باشد. در صورتی که این عمل نشانه گذاری توسط هواپیما اجرا شود، با توجه به محدودیت های مانوری ایجاد شونده برای حفظ دقت نشانه روی، عملاً این هواپیما فلج بوده و احتمال مورد اصابت قرار گرفتن آن زیاد است. البته برای رفع این مشکل نیز راه حل های مختلفی از جمله اصلاح راهکنش(تاکتیک) مورد استفاده وجود دارد که به آن نمی پردازیم.

برای اولین بار بمب های هدایت لیزری در دهه 1960 در آمریکا توسعه داده و در جنگ ویتنام به کار گرفته شد. بعدها موشک های هدایت لیزری نیز ساخته شدند تا قابلیت های این نوع هدایت دقیق با برد و سرعت بیشتر موشک ها ترکیب شود. در واقع هر چند موشک ها گرانتر از بمب ها هستند اما برد بالاتر آنها هواپیمای شلیک کننده را از خطر پدافند دشمن بیشتر مصون داشته و سرعت بالای موشک ها نیز مدت زمان مورد نیاز برای فرایند نگه داشتن پرتو لیزر روی هدف را کاهش می دهد.

در جنگ تحمیلی 8 ساله عراق علیه کشورمان، نسل اول بمب های هدایت لیزری که پیش از انقلاب خریداری شده بودند مورد استفاده قرار گرفت. البته به دلیل تعداد نچندان زیاد این بمب ها و خطر ایجاد شونده برای هواپیمای نشانه گذار، هم در عملیات های بمباران لیزری تلفاتی بر پیکره نهاجا وارد شده و هم این مهمات نمی توانست به طور گسترده و همه جانبه به کار رود. از طرفی کارایی بالای موشک های هدایت لیزری که در اختیار دشمن بعثی قرار داشت و بعدها انهدام ناوشکن سهند و آسیب دیدن سبلان در درگیری با آمریکا توسط تسلیحات هدایت شونده لیزری نقش این مهمات در نبردهای جدید را بیش از پیش آشکار کرد.

با درک نیاز به این مهمات هدایت دقیق و ارزش بیشتر موشک ها، با زحمات شهید ستاری فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش، پروژه عصر67 در این سال در نیروی هوایی ارتش آغاز شد تا نمونه هایی از موشک و بمب هدایت لیزری ساخته شود. از 4 محصول معرفی شده این برنامه 3 نمونه موشک ستار-3/2/1 بوده و یک نمونه که بیشتر شبیه بمب ها است. این موشک ها که به یاد سرلشگر شهید منصور ستاری به این نام خوانده می شوند در حالی ساخته و آزمایش شدند که پیش از آن موشک های هدایت لیزری در کشور موجود نبودند.


موشک ستار-1 نمونه ای با برد کوتاه تا متوسط بوده، از یک بدنه استوانه ای، چهار بال ذوزنقه ای ثابت در میانه طول بدنه و چهار بالک متحرک در انتهای آن برای کنترل موشک از ناحیه دم برخوردار است. اطراف جستجوگر لیزری موجود در در دماغه آن نیز توسط بدنه پوشانده شده. محل اتصال بال ها به بدنه نیز از ضخامت بیشتری نسبت به بقیه سطح بال برخوردار است.

سرعت موشک ستار-1 نامشخص است هر چند که سطح ساده بال نشان دهنده این است که احتمالاً این موشک برای سرعت های مافوق صورت در نظر گرفته نشده یا در صورت مافوق صوت بودن، طراحی بال ساده انجام شده است. پیشران این موشک نیز قاعدتاً باید از نوع سوخت جامد باشد که خروجی(نازل) آن در انتهای بدنه مشهود است. برد دوراستایی این موشک 15 تا 20 کیلومتر عنوان شده است.


در نمونه ستار-2، شاهد تغییرات مهمی در پیکربندی موشک هستیم که مهمترین آنها استفاده از بالک های کنترلی در جلوی موشک برای کنترل پیشبال(کانارد) به جای کنترل دم است. کنترل پیشبال برای کاهش نیروی مقاوم یا پسا در پرواز مافوق صوت مفید است. این روش کنترل با توجه به نیاز به گشتاور کم برای تغییر زاویه بالک و طول بازوی گشتاور تولیدی مناسب، دارای سرعت پاسخ بسیار بهتری در برابر فرامین ارسالی از کنترلر در قیاس با سطوح کنترلی دم هستند که برای یک پرتابه سریع روش مناسبی است.


بال های ستار-2 که نسبت به نمونه قبلی کوچکتر شده در ناحیه اتصال به بدنه، ضخامت قابل توجهی داشته و زاویه تندتری نسبت به لبه حمله(لبه جلویی) بال دارد که طرحی مشابه «ریشه بال امتداد یافته» را تداعی می کند که به نوبه خود مزیت هایی در زوایای پروازی مختلف دارد. گفتنی است کوچکتر شدن بال ها که تماماً ثابت هستند نسبت به نمونه قبل به معنی تولید نیروی برآ(لیفت) کمتر است بنابراین ستار-2 یا سبکتر از نمونه قبل بوده ویا بایستی با استفاده از پیشران قوی تر به سرعت های بالاتری برسد تا نیروی برآی کافی حاصل شود.

همچنین شکل مقطع بال شباهت قابل توجهی با مقاطع بال مناسب برای سرعت های مافوق صوت دارد بنابراین اگرچه از سرعت دقیق این موشک اطلاعی در دست نیست اما از این شواهد و طرح ساده بال می توان حدس زد سرعت موشک ستار-2 مافوق صوت باشد. در اینصورت این موشک هم سریع تر و هم چابک تر از نسل قبلی خود است. اما اگر سرعت آن مادون صوت هم باشد، طرح ساده ای برای آن انتخاب شده است.

در این نسل علاوه بر جستجوگر دیده شده در ستار-1، نوع تراز شده معروف به پیووی-2 نیز دیده شده است. این نوع، ساختار ساده تر و قابلیت اطمینان بیشتری دارد. در این نمونه بهبود یافته از ستار-2، از بالک های کنترلی جدید در دماغه استفاده شده که زاویه حمله لبه جلویی آنها بیشتر است.


نسل سوم از موشک های هدایت لیزری ستار، با بهسازی نسل دوم اما نه دگرگونی های ساختاری بوجود آمده است. بال های ستار-3 به طور کلی مشابه ستار-2 است با این تفاوت که یک بخش متحرک در لبه فرار و نوک بال وجود داشته و لبه حمله آن یکپارچه و بدون امتداد و زاویه متفاوت در محل نصب است. بال های این نمونه نسبت به ستار-2 جلوتر نصب شده اند و شکل آنها نیز با سرعت های مافوق صوت تطابق دارد.


در بیشتر نمونه های به نمایش در آمده از ستار-3، جستجوگر لیزری به کار رفته در آن از نوع پیووی-2 بوده هر چند که در مواردی هم بدون آن دیده شده است. اینطور که در تصاویر دیده می شود قطر بدنه هر سه نمونه موشک های ستار باید با هم برابر باشد اما طول ستار-3 نسبت به نمونه های قبلی تا حدودی کمتر به نظر می رسد. بر اساس گمانه زنی ها برد ستار 2و 3 نیز دست کم از 15 تا 20 کیلومتر و جرم سرجنگی آنها بالغ بر 225 کیلوگرم است.


تا کنون در بین موشک های ستار، نسل اول و سوم بیشتر نمایش داده شده اند ولی چند سالی است یک نمونه با نام ستار که شباهت ظاهری به بمب های هدایت لیزری دارد نیز به عنوان محصول پروژه عصر67 دیده می شود. البته وجود یک خروجی(نازل) در انتهای بدنه آن این تصور را به وجود می آورد که این نمونه کوچک و سبک نیز موشک بوده و برای کاربری های خاص خود توسعه یافته است.

این نمونه دارای بال های ذوزنقه ای با دهانه بزرگ در انتهای بدنه، یک سر جنگی مشهود در میانه بدنه که با سرجنگی بمب های 226.5 کیلوگرمی ام-کی-82 تطابق دارد و بالک های کنترلی در دماغه به همراه جستجوگر تراز شده(نوع پیووی-2) است.


نکته قابل توجه دیگر در زمینه این موشک های هدایت دقیق، طراحی و ساخت یک نمونه نشانه گذار لیزری نصب شونده در زیر بدنه هواپیما است. نشانه گذارهای نسل قبلی به صورت یک تفنگ بودند که در کابین عقب هواپیما قرار داشته و هدفگیری از طریق آن صورت می گرفت. محدودیت های فیزیکی در کابین خلبان، مانع از افزایش برد نشانه گذاری می شد که یکی از شرایط لازم آن بزرگتر شدن ابعاد این وسیله بود.

با استفاده از نمونه جدید سامانه هدفگیری لیزری هر چند وزن بیشتری داشته و به نیروی مقاوم آیرودینامیکی تجهیزات بیرونی هواپیما می افزاید می توان از مسافت های بیشتری عمل نشانه گذاری روی هدف را به انجام رساند.


همچنین امکان هدفگیری توسط پهپادها و ارسال اطلاعات به هواپیماهای شلیک کننده موشک نیز اقدامی مهم در جهت حفظ بیشتر هواپیما از خطرات پدافند دشمن است.

به جز این نمونه های مختلف ستار، چند نمونه موشک هدایت لیزری روسی نیز در اختیار نیروی هوایی ارتش قرار دارد که بر روی بمب افکن تاکتیکی سوخو-24 و احتمالاً جنگنده میگ-29 به کار می روند. اما با توجه به محدودیت خریدهای تسلیحاتی، ساخت نمونه های بومی از این نوع موشک های هدایت شونده که توسعه و بهسازی آنها در آینده نیز ممکن است اقدامی شایسته برای ایجاد توانایی بالاتر در انهدام اهداف با مهمات کمتر و در زمان کوتاه تر بوده است.

تا به امروز موشک های ستار، که به کارگیری آنها روی جنگنده های اف-4 و اف-5 نهاجا اعلام شده مکمل تسلیحات جنگنده بمب افکن های کشورمان بوده و نیاز به خرید از خارج را برطرف کرده اند. این پروژه گامی موفق در این زمینه محسوب شده و روند توسعه ای آن از نمونه اول تا آخرین نمونه از نشانه های ارزش بالای این پروژه است زیرا مطالعه و بهسازی یک سلاح برای رسیدن به کارایی مطلوب به مراتب از طراحی و ساخت اولیه آن مهمتر است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 10

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

آشنایی با موشک ضدکشتی پنهانکار NSM
هنگامی که نیروی دریایی سلطنتی نروژ برای تجهیز ناوچه های جدید خود بدنبال موشک جدید و مدرنی مطابق با خواسته های خود بود اقدام به بررسی موشک های ضد کشتی موجود در بازار و نمونه های به روز شده انان جهت تامین نیازهای خود کرد اما هیچ یک از موشک های موجود نتوانستند نیازهای تعریف شده نیروی دریایی نروژ را تامین کنند.
به همین دلیل تصمیم گرفته شد که موشکی جدید بر اساس اخرین و جدیدترین فناوری های موجود ساخته شود .موشک ساخته شده چیزی جز موشک ضربتی دریایی NSM نبود.
موشک سطح به سطح NSM ساخت کمپانی نروژی(Kongsberg Defence & Aerospace (KDA است شرکتی که محصول موشکی نام اشنای ان یعنی نخستین موشک ضد کشتی اشیانه یابی فروسرخ غیر فعال پنگوین (Penguin ) دارای شهرتی جهانی است به هر حال قراداد اولیه تولید این موشک در سال 2007 به امضا طرفین رسید.
نام اصلی این موشک در زبان نروژی Nytt sjømålsmissil است که به معنای دقیق کلمه "موشک اماج دریایی" می باشد Naval Srtrike Missile یا NSM نام انگلیسی بود که بعدا برای بازاریابی این موشک برای ان انتخاب شد. NSM تنها موشک ضربتی دقیق برد بلند نسل پنجم در جهان است.این موشک در حال حاضر بوسیله نیروی دریایی نروژ جهت تجهیز ناوچه های مدرن کلاس Fridtjof Nan و همچنین قایق های گشتی Skjold خود انتخاب شده است که با ورود به خدمت کامل این ناوچه ها در اینده ایی نزدیک این شناورهای سطحی به این موشک پیشرفته مجهز خواهند بود

سیستم فوقالعاده انعطاف پذیری است به گونه ایی که با پرتاب از پلتفرم های متنوع توانایی مقابله با اهداف متنوعی را داراست.
طراحی ماهرانه و همچنین استفاده از مواد کامپوزیت در ساخت بدنه سبب ایجاد قابلیت پنهان کاری (stealth) برای موشک NSM شده است.این موشک با وزن کمی بیشتر از 400 کیلوگرم داری برد حداکثری 185 کیلومتر است.NSM برای اب های ساحلی و همچنین دریای باز (اب های دریاها و اقیانوس ها) ساخته شده است.طراحی ورودی هوای مناسب و همچنین نسبت بالای تراست موشک به وزن ان سبب شده است که موشک از قدرت مانور خوب و مناسبی بهره مند شود .قدرت مانورپذیری بالا واستفاده از حالت sea skimming به همراه انجام مانورهای نامنظم در فاز اخر سبب ناکارامدی سیستمهای دفاع هوایی فعال موجود در شناورها در مقابل چنین موشکی خواهد شد.
فناوری انتخاب هدف سبب شده است که موشک قادر شود تا به صورت مستقل به تشخیص و شناخت اهداف بپردازد و همچنین قادر به تبعیض بین اهداف دریایی و ساحلی باشد.این امر بوسیله ترکیبی از یک جستجوگر تصویربرداری فروسرخ و یک بخش اطلاعات ذخیره شده هدف امکان پذیر شده است.همچنین قادر به هدایت از طریق ناوبری ماهواره ایی(GPS )و همچنین سیستم های ناوبری هدایت داخلی INS و نیز TERCOM می باشد..هدایت ماهواره ایی و همچنین سیستم های ناوبری درونی و فاصله یاب لیزری سبب شده است که این موشک در هر زمانی بداند که در چه مکانی قرار دارد

تصویر
پس از پرتاب بوسیله بوستر سوخت جامد موشک به کمک موتور توربوجت TRI-40 که دارای تراست حداکثری 2.5-3.3 کیلونیوتن است با بالاترین سرعت زیرصوت به سمت هدف روانه می شود تا پس از نزدیکی به هدف با کلاهک 125 کیلوگرمی چند منظوره خود کار انهدام هدف را تمام کند.
موشک ضربتی مشترک برای جنگنده ضربتی مشترک :
با تصمیم نروژ در خرید و به خدمت گرفتن جنگنده مدرن F-35 موسوم به صاعقه-2 و جایگزینی کردن انان با جنگنده های F-16 خود وجود سیستم تسلیحاتی جدید برای جنگنده های جدید یک نیاز برای نیروی هوایی سلطنتی نروژ تلقی شد. برای پر شدن چنین خلایی تصمیم گرفته شد که بر مبنای طرح موشک NSM موشکی جدید با قابلیت های لازم برای رفع این نیاز ساخته شود.موشک جدید که موشک ضربتی مشترک (JSM (Joint Strike Missile نام گرفت نمونه ایی چند منظوره از موشک NSM به حساب می امد که حمله به اهداف زمینی جزو یکی از ویژگی های تعریف شده برای ان به شمار می رفت.یک خط ارتباطی دو طرفه برای این موشک تعریف شده است به طوریکه موشک می تواند با اتاق کنترل مرکزی یا دیگر موشک های در هوا در ارتباط باشد.
بر اساس مطالعات انجام گرفته اف-35 قادر به حمل دو موشک JSM در دورن محفظه های داخلی خود است. با توجه به نظر شرکت Kongsberg که موشک NSM تنها موشک ضد کشتی منطبق با جایگاه داخلی جنگنده اف-35 است شرکت لاکهید مارتین و Kongsberg توافقی را برای بازاریابی مشترک نمونه هواپایه موشک NSM امضا کردند و همچنین بر اساس این توافق دو طرف متعهد به یک پارچه سازی موشک JSM با پلت فرم F-35 شدند. در اپریل 2009 شرکت کونگسبرگ قراردادی را برای نخستین فاز ساخت و توسعه موشک JSM امضا کرد که اتمام ان برای یک مدت 18 ماهه برنامه ریزی شده استویژگیهای بهبود یافته برای موشک ضربتی مشترک عبارتند از:
- توانایی حمله به اهداف دریایی و زمینی
- سکوی پرتاب هوایی (اف-35)
- افزایش برد
ساخت در دراز مدت /شروع به تولید در سال 2013

Naval Strike Missile
نوع:موشک سطح به سطح
کشور سازنده:نروژ
سازنده:KDA
استفاده کنندگان:نروژ و لهستان
وزن:400 کیلوگرم
طول:3.95 متر
کلاهک:125 کیلوگرم HE fragmentation
مکانیزم انفجار:فیوز برنامه ریزی
موتور:یک بوستر راکتی سوخت جامد با یک مینی جت TRI-40
ارتفاع پرواز:sea skimming
سرعت:high subsonic
برد:+180 کیلومتر
سیستم های هدایتی:IIR GPS TERCOM INS وtarget database
پلتفرم:کشتی های سطحی و لانچرهای زمینی

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

یک فروند هواپیمای آموزشی از نوع پی سی 6 امروز صبح حوالی ساعت 10 در منطقه ای نزدیک داریون شیراز سقوط کرد.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 13

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

یک فروند از بالگردهای میل 24 ملقب به "غزال" ارتش اوگاندا که در سومالی در جریان ماموریت حافظ صلح سقوط کرده است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 23

|

تعداد امتیازدهندگان : 6

|

مجموع امتیاز : 6

یک طراح چینی تانکی با قابلیتهای مختلف و با استفاده از مقدار زیادی آهن آلات ساخته که در آن ابتکارات جالبی به کار گرفته شده است. این تانک دارای حدود 5 تن وزن است.

به گزارش مشرق به نقل از فارس، یک طراح چینی تانکی با قابلیتهای مختلف و با استفاده از مقدار زیادی آهن آلات ساخته که در آن ابتکارات جالبی به کار گرفته شده است. این تانک دارای حدود 5 تن وزن است که تصاویر آن را در زیر مشاهده میکنید.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 19

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

:: موضوعات مرتبط: نیروی دریایی , ,

|

امتیاز مطلب : 9

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

|

امتیاز مطلب : 6

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

آمریکا کارنامه سیاهی در احترام به اولین حق طبیعی هر انسان، «زیستن»، دارد. با اطلاع از انجام جنایاتی در قالب آزمایشهای مختلف و بر اساس مانیفست این نظام شیطان مدار ارتکاب هر گونه جنایت و ظلم و تعدی نسبت به وجود نوع «انسان» در مسیر بسط قدرت تسلیحاتی این نظام مورد تایید سردمداران آن است.

گروه گزارش های ویژه مشرق: در این گزارش به فهرست کوتاهی از جنایات ضد بشری و ضد انسانی نظام آمریکا اشاره میشود. نظامی که در ورای دم زدن از حقوق بشر کارنامه سیاهی در احترام به اولین حق طبیعی هر انسان، «زیستن»، دارد. با اطلاع از ارتکاب چنین آزمایشهایی به نظر میرسد که بر اساس مانیفست شیطانی این نظام شیطان مدار هر گونه جنایت و ظلم و تعدی نسبت به وجود نوع «انسان» در مسیر بسط قدرت نظامی و تسلیحاتی این نظام آزاد بوده و مورد تایید سردمداران چپاول گر آن است.

1- آزمایشهای مربوط به کنترل ذهن
در برنامه کنترل ذهن و پروژه موسوم به MKULTRA، سازمان سیا در بخشی از آزمایشها از مواد روان گردان استفاده کرد. هدف کلی این پروژه دست یابی به روشهایی برای تحت تاثیر قرار دادن، کنترل و استخراج اطلاعات از ذهن افراد بود. برای انجام برخی از این آزمایشها دکتر کامرون (Donald Ewen Cameron) که از همکاران سیا بود؛ از بین بیماران پذیرفته شده در کلینیکش استفاده کرد. این بیماران اکثرا به دلیل افسردگی و اضطراب به کلینیک او مراجعه کرده بودند. درمانی که برای انها در نظر گرفته شد بخشی از پروژه سیا بود که زندگی طبیعی آنها را دگرکون کرد.

در طی سالهای ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۴ دکتر کامرون به آزمایش شوک الکتریکی ۳۰ تا ۴۰ برابر مقادیر استاندارد بر روی این بیماران پرداخت. او از داروهایی استفاده کرد که بیماران را برای ماهها به کما میبرد. بیماران بسیاری در اثر این آزمایشها توانایی تکلم و حافظه خود را از دست داده، هویت و پدر و مادر خود را فراموش میکردند. به جهت سهولت تدابیر امنیتی برخی از این آزمایشها بر روی کودکان انجام میشد که تا تجاوزات جنسی نسبت به این کودکان توسعه یافته بوده است.




2- آزمایش گاز خردل بر روی سربازان در اتاقهای گاز با شروع مطالعات بر روی تسلیحات بیولوژیک و شیمیایی در دهه چهل میلادی، ارتش آمریکا برای سنجش کارایی این تسلیحات و به منظور آمادگی در مقابله با حملاتی از این نوع آزمایشهایی را بر روی سربازان خود انجام داد. سربازان در حالی که هیچ اطلاعای از موضوع نداشتند تحت تاثیر گاز خردل و دیگر عوامل شیمیایی قرار گرفتند. برای آزمایش کارایی ماسکها و لباسهای ضد گاز، سربازان را پس از پوشیدن و نصب لوازم مربوطه در اتاقهای گاز در بسته زندانی کرده و عوامل شیمیایی را رها کردند. برخی از این عوامل به راحتی از لباسها عبور کرده و پوست را میسوزاندند. تاولهای دردناک و التهابات پوستی شدید از نتایج تماس این عوامل با پوست بود. در صورت استنشاق ریه سربازان شدیدا ملتهب شده و تنفس برای آنها غیر ممکن میشد. گزارشهایی موجود است که نشان میدهد علاوه بر سربازان از بیماران بستری شده در بیمارستانهای مختلف ارتش نیز به عنوان مدل آزمایشگاهی برای آزمایش مواد شیمیایی و بیولوژیک استفاده شده است.




3- بمباران شیمیایی مردم
برای بررسی چگونگی مدیریت حملههای احتمالی شیمیایی و بیولوژیک، ارتش با کمک سیا و دولت اقدام به رهاسازی برخی از عوامل شیمیایی بر روی شهرهای آمریکا کرد تا به عنوان مدلی برای مقابله با حملههای احتمالی استفاده کند. عوامل سیا در شهر Tampa Bay عامل سیاه سرفه را انتشار دادند که منجر به همه گیری شد و ۱۲ نفر جان خود را از دست دادند. در آزمایشی دیگر نیروی دریایی شهر سانفرانسیسکو را با عوامل بیماری زای باکتریایی آلوده کرد که در نتیجه بسیاری از مردم به پنومونی دچار شدند. ارتش در آوون پارک، ساوانا و چند جای دیگر میلیونها پشه حامل ویروسهای تب زرد و تب دانگو را رها کرد که موجب بیماریهای فراوانی از جمله تیفوئید، تبهای مختلف، مشکلات تنفسی و تولد نوزادان مرده شد. عوامل ارتش تحت عنوان گروههای بهداشتی به منطقه اعزام شدند و به جای کمک رسانی بهداشتی واقعی به بررسی نتایج آزمایش پرداخته و از درمان مردم جلوگیری کردند.




4- آلوده سازی گوآتمالا
در دهه ۴۰ آمریکا اقدام به آزمایش کارایی پنی سیلین برای مقابله با سیفلیس بر روی شهروندان گوآتمالایی کرد. ابتدا از طریق رسوخ دادن فاحشههای آلوده به این بیماری در بین مردم، افراد بیاطلاع و برخی بیماران بستری در کلینیکهای روانی و سربازان آلوده شدند. اما انتشار بیماری با این روش به حدی نرسید که مورد نظر تحقیقات بود. در نتیجه روش آلوده سازی مستقیم انتخاب شد که طی آن باکتریهای سیفلیس بر روی بدن و صورت مردان پاشیده میشد.
در تعدادی از آلوده سازیها باکتری از میان مهرهها به مایع نخاعی افراد تزریق شد. پس از آلوده سازی جمعیت مورد نظر، بررسی روشهای درمانی شروع شد. اما عدهای از افراد آلوده شده بدون درمان رها شدند. در اکتبر ۲۰۱۰ هیلاری کلینتون از بابت انجام این ازمایشها توسط آمریکا عذرخواهی کرد و اعلام کرد بررسیهایی برای یافتن افرادی که احتملا آلوده شده و بدون درمان رها شدهاند شروع خواهد شد!



5- بررسی اثرات بمب اتمی بر روی انسان
در طی پروژه منهتن که منجر به ساخت و آزمایش اولین بمب اتمی شد، اثرات مواد رادیو اکتیو از طریق تزریق پلوتونیوم به تعدادی از بیماران بیمارستانهای ارتش و بیمارستان شیکاگو بررسی شد. این بیماران از موضوع بیاطلاع بوده و آزمایش کاملا به صورت سری انجام شد. در پروژهای موسوم به Oak Ridge این آزمایشها بر روی تعدادی از سربازان نیز انجام شد. اکثر این افراد در اثر صدمات ناشی از تزریق پلوتونیوم عمر کوتاهی داشته و جان خود را از دست دادند. در ماساچوست دکتر سوئیت (William Sweet) مامور تکرار آزمایش با استفاده از اورانیوم شد. او در سال ۱۹۴۷ بودجهای از طرف پروژه منهتن در اختیار داشت و به بررسی آثار تزریق اورانیوم به بیماران پرداخت.



6- تزریق عامل شیمیایی نارجی (دیوکسیدین) به زندانیان
عامل نارنجی یکی از خطرناکترین مواد شیمیایی در تسلیحات نامتعارف است که آمریکاییها از آن در جنگ ویتنام استفاده کردند. به تصویر کشیدن اثرات این ماده بر روی انسان و همچنین نوزادان متولد شده از زنان در معرض قرار گرفته دشوار است. کمپانی Dow Chemical بعد از دریافت بودجهای برای تولید این عامل با ارتش آمریکا در مورد آزمایش آن بر روی انسان همکاری کرد. دکتر کلیگمن (Dr. Albert Kligman) در یک سری آزمایش دیوکسیدین که ماده اصلی این عامل است را به بدن زندانیان تزریق و اثرات آن را مطالعه کرد. بدیهی است با دیدن تصاویر مربوط به ویتنامیهایی که تحت تاثیر این ماده بودهاند آشکار خواهد بود که تزریق این ماده خطرناک به بدن زندانیان چه بلایی بر سر آنها آورده است.



7- عملیات پیپر کلیپ Paper Clip
طی این عملیات که بعد از جنگ جهانی دوم انجام گرفت ارتش آمریکا محققین درگیر در آزمایشهای مرتبط با ساخت بمبهای شیمیایی و بیولوژیک و نیز افرادی که در آزمایش بر روی انسان زنده تبحر پیدا کرده بودند را از اروپا به آمریکا منتقل کرده و ضمن حمایت از آنها با اعطای هویتهای جعلی از آنها در آزمایشگاههای خود برای توسعه تسلیحات نامتعارف استفاده کرد. محققین اروپایی آزمایشهای دهشتناکی مانند پیوند جسمی دو قلوها برای ایجاد یک واحد جسمی، تخریب بافت عصبی افراد بدون بیهوش کردن آنها و مطالعه اثرات انفجار بر این افراد انجام داده بودند که برای ارتش آمریکا بسیار جذاب بود. این محققین با امکانات فراهم شده در ارتش آمریکا به جنایات خود علیه بشریت در خاک آمریکا ادامه دادند.






8- مبتلا کردن مردم پورتوریکو به سرطان
در سال ۱۹۳۱ دکتر رودز (Cornelius Rhoads) با دریافت بودجهای از بنیاد راکفلر مامور شد در مورد سرطان تحقیق کند. او برای این کار مردم پورتوریکو را انتخاب کرد و پس از مبتلا کردن ایشان به سرطان به آزمایشهای خود پرداخت. این آزمایشها دهها مورد مرگ را در پی داشت. او بعدها به عنوان نائب رئیس انجمن سرطان آمریکا انتخاب شد.



9- آزمایشهای پرتودهی بر روی انسان
در دهه ۶۰ میلادی پنتاگون یک سری آزمایشهای پرتودهی انجام داد. برای این کار مردم فقیر سیاه پوست که به سرطان مبتلا بودند انتخاب شدند. به آنها گفته شده بود که نوعی فرایند درمانی بر روی آنها انجام خواهد شد در حالی که هدف، آزمایش اثرات پرتودهی شدید بر روی بدن انسان بود. با ترفندهای گوناگون از این بیماران رضایت نامههایی اخذ شده بود تا بعدا مشکلی پیش نیاید. به همین شکل دکتر سینگر (Eugene Saenger) از طرف آژانس حمایتی دفاع اتمی بودجهای برای آزمایش پرتو X بر روی انسان دریافت کرد که نتیجه تحقیقات او مرگ حداقل ۲۰ انسان فقیر سیاه پوست بود. پرتوهای مضر تقویت شده بافتهای درونی و پوست این بیماران را تخریب میکرد و آنها را در وضعیت فلاکت باری قرار میداد.




10- پروژه کلیماکس طی آن خانههایی در نیویورک و سانفرانسیسکو ساخته شد تا محل مناسبی برای آزمایش اثرات ماده روان گردان LSD بر روی افراد باشد. برای جذب افراد به این خانهها از فاحشههایی که از سیا حقوق میگرفتند استفاده میشد. به افراد پس از ورود به این خانهها به اجبار انواع مختلف مواد روانگردان به خصوص LSD تزریق میشد. سپس در چند روز آینده از خروج آنها جلوگیری شده و متخصصین حاضر در این خانهها به مطالعه رفتار و اثرات این مواد در افراد میپرداختند. در برخی موارد برای مشاهده حد نهایی اثرات، مقادیر فراوان و غیر معمولی از مواد به افراد که اکثرا نیر از جوانان بودند؛ تزریق میشد.





11- گرد و غبار اتمی در اقیانوس آرام بعد از موفقیت آمریکا در جنایت بزرگ اتمی در هیروشیما و ناکازاکی، سردمداران این کشور شروع به تست صدها بمب هستهای در اقیانوس آرام کردند. این بار خطر قدرت اتمی شوروی بهانه انجام این آزمایشهای هولناک بود. در ۱۹۵۴ در جزایر مارشال یکی از بزرگترین آزمایشهای اتمی انجام شد. وجود این آزمایشها که تا آن زمان به صورت مخفی انجام میشد در اثر وزش باد و انتقال گرد و غبارهای آلوده با ذرات رادیواکتیو به سوی جزایر اطراف آشکار شد و مخفی کاری آمریکا با شکست مواجه گردید.

مردم جزایری که در معرض این غبارات قرار گرفتند به بیماریهای شدیدی دچار شدند که از جمله آنها نقایص مادر زادی بود. در نسلهای بعدی بیماریهایی همچون سرطان غدد تیروئید و تومورهای مختلف در بین مردم این جزایر دیده شد. آمریکا حتی به این جنایت نیز به صورت فرصتی نگاه کرده و پروژه ¼ را که شامل بررسی آثار غبارهای رادیواکتیو بر روی انسان بود را اجرا کرد. همین موضوع موجب مطرح شدن بحثهایی در مورد عمدی بودن ایجاد و هدایت گرد و غبارهای رادیواکتیو به سوی مردم جزایر اقیانوس آرام شد.



12- تاسکیگ:

از سال ۱۹۳۲ تا ۱۹۷۲ محققین ۴۰۰ مرد سیاه پوست را در منطقه تاسکیگ آلاباما برای مطالعه مراحل پیشرفت بیماری سیفلیس به باکتری این بیماری آلوده کردند. در حالی که هیچگاه به این افراد در مورد بیماریشان چیزی گفته نشد. به آنها گفته شده بود که به بیماری جعلی «خون بد» دچار هستند و پزشکان در تلاش برای معالجه آنانند. با اینکه در سال ۱۹۷۴ پنی سیلین به عنوان درمان سیفلیس مطرح شد اما باز قربانیان تاسکیگ از این موضوع بیخبر نگه داشته شدند تا مطالعه این بیماری که اثرات طولانی مدتی بر بدن انسان دارد تا ۳۰ سال ادامه داشته باشد. با روشن شدن جوانب این جنایت اعتراضهای شدیدی انجام گرفت تا جایی که کلینتون مجبور به عذرخواهی رسمی از مردم این کشور گردید و گفت متاسف است که دولت «یک پژوهشنژاد پرستانه را ترتیب داده است«



یقینا در سالهای آینده شاهد اشکار شدن آزمایشهای ضد انسانی و دهشتناک بیشتری بر روی انسان و دیگر موجودات زنده خواهیم بود. آزمایشهایی که قطعا هم اکنون نیز از سوی بزرگترین داعیه دار حقوق بشر در آزمایشگاههای مخفی ارتش آمریکا و یا در قالب برنامههای مختلف بهداشتی بر روی مردم کشورهای فقیر انجام میشود.

|

امتیاز مطلب : 7

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

ویلادیمر پوتین از تجهیز نیروی هوایی این کشور خبرداد.رئیس جمهوری روسیه خرید 1000 فرونده جنگنده مدل سوخو 35 و 600 بالگرد نظامی و ترابری را برای ارتقا ارتشش در برنامه خود دارد.

به گزارش سرویس بین الملل بی باک،به گفته ی پوتین که در یک نمیاش هوایی به مناسبت صدمین سالگرد ایجاد نیروی هوایی روسیه در نزدیکی شمال مسکوبرگزار شد، در مرحله ی اول هدف این است که، نیروهای امنیتی به پیشرفته ترین تکنولوژی مهجز شودند و علاوه بر آن وسایل جنگی قدیمی هم پیشرفته می شود.

اضافه کردن بیش از هزار فروند هواپیما و بالگرد به ارتش روسیه به طرح بلند پروازانه 585 میلیارد یورویی روسیه بازمیگردد که برای مدرنیزه کردن ارتش این کشور از زمان سقوط سقوط اتحاد جماهیر شوروی در سال 1990 تا سال 2020 برنامه ریزی شده است.

یکی از افسران اطلاعاتی سابق روسیه هدف این طرح را حفظ این کشور از تهدیدهای خارجی دانست.
افزایش هزینه های نظامی روسیه بارسنگینی را بر دوش اقتصاد این کشور گذاشته است و احتمال این وجود دارد که از سوی ایران نیز به دلیل عدم تحول سامانه موشکی اس 300 شکایتی را دریافت کند.

بر اساس قرارداد نظامی بین ایران و روسیه،مقامات این کشور موظف شده بودند که سامانه موشکی اس 300 را به ایران تحویل دهند که با فشار کشورهای غربی و رژیم صهیونستی از تحویل آن انصراف داد.

امری که موجب شد ایران کارشکنی روس های را به دادگاه های بین المللی بکشد،در صورت شکایت ایران از روسیه این کشور باید غرامت چهار میلیارد دلاری را به ایران بپردازد

|

امتیاز مطلب : 9

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

:: موضوعات مرتبط: نیروی دریایی , ,

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

بالگرد روسی میل-171ئی شرکت توانیر برای امور مختلفی از جمله بازدید از خطوط نیرو به کار می رود. کاری که البته می تواند با پهپادها انجام شود.

|

امتیاز مطلب : 8

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

ناوشکن آمریکایی " یو اس اس پورتر " پس از برخورد با نفت کش ژاپنی در تنگه هرمز به این شکل درآمده است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی دریایی , ,

|

امتیاز مطلب : 15

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

با سلام خدمت دوستان، این مقاله ای هست در مورد تامکت های ایرانی، خیلی خلاصه و چکیده، این مقاله قرار بود برای خبرگزاری فارس رد بشه که به دلیل یه سری مسائل به طور کل همکاری بهم خورد و به همین خاطر در اینجا منتشرشون میکنم. اگر کمی و کاستی دارد دوستان به بزرگی خودشون ببخشند، مقاله به علت اینکه تالیفی هست ممکن است نواقصی داشته باشد. در حال حاضر من چندین مقاله جامع در زمینه پدافند در اختیار دارم ولی به دلیل اینکه امتیاز آنها خریداری شده است نمی توانم آنها را تا موعد خاصی منتشر کنم ولی جبران خواهم کرد !
====
ساخت:
پس از اینکه شوروی سابق توانست جنگنده های موفقی همچون میگ-25 (فاکسبت) بسازد و به راحتی بر فراز آسمان هر کشوری به جاسوسی بپردازد، نیروی هوایی ایالت متحده آمریکا به فکر این افتاد تا فانتوم های کهنه کار را که به خوبی از در جنگهایی همانند ویتنام خوش درخشیده بودند را در رهگیری بازنشسته کرده وساخت جنگنده ای تحت نام اف-14 (تامکت) را کلید بزند، در این راستا کارخانه های آمریکایی دست به کار شدند و در آخر طرحی که کارخانه گرومن به نیروی هوایی آمریکا داده بود پذیرفته شد. اف-14 سطح پروازی پایین تری نسبت به جنگنده های پیشین همانند فانتوم داشت ولی برتری آن در رادار افسانه ای AWG-9 بود که اکثر خلبانان از آن به عنوان یک مینی آواکس یاد می کنند تا یک رادار معمولی ، بهتر است بدانید که این رادار می تواند تا بیش از 165 کیلومتر را به راحتی پوشش بدهد، در ضمن این رادار قادر بود تا 24 هدف را در آسمان تشخیص دهد و به طور همزمان بر روی 6 هدف قفل راداری انجام دهد و به ترتیب به سمت هر کدام موشکی جداگانه شلیک کند، برتری بعدی این رهگیر افسانه ای به رقیبان روسی خود داشتن موشک قدرتمند AIM-54 ملقب به "فونیکس" بود، که بردی بیش از 100 کیلومتر داشت، فرار از دست این موشک برای جنگنده های نسل سوم و چهارم، تقریبا غیر ممکن می باشد و موشک پس از پرتاب به احتمال 99% به هدف برخورد خواهد کرد.
ساخت تامکت داستان طولانی تری دارد، جنگنده های میگ-25 شوروی قادر بودند در ارتفاع بسیار بالا به پرواز در آیند و در آن زمان هیچ یک از غول های آهنین غربی قادر به رهگیری چنین جنگنده ای نبودند! در زمانی که میگ-25 به عنوان یک پرنده سری درفرودگاه های شوروی نگاه داشته می شد ، آمریکا با توجه به جاسوسی های انجام داده متوجه شده بود که روس ها جنگنده ای با پتانسیل بالا در حد میگ-25 در اختیار دارند ولی سرویس های اطلاعاتی آمریکا به درستی نمی دانستند که میگ-25 چگونه جنگنده ای است؟ تا اینکه در بعد از ظهر ششم سپتامبر سال 1976 میلادی مسئولین فرودگاه غیرنظامی هاکوداته “Hakodate” واقع در ژاپن در صفحه رادار خود شی عجیبی را با سرعت و ارتفاع عجیبی مشاهده کردند، بلافاصله دو فروند جنگنده رهگیر اف-4ئی (فانتوم) برای شناسایی و در صورت لزوم رهگیری هدف از فرودگاه کیاکوری تیک آف کردند، ولی در عین ناباوری شی مذکور آن دو جنگنده را به راحتی جا گذاشته و به راحتی در فرودگاه هاکوداته فرود آمد. با فرود آمدن این شی ناشناس مسئولین فرودگاه پس از بررسی شی متوجه شدند که آن شی یک جنگنده مافوق صوت روسی است که هدایت آن را یک خلبان خیانتکار روسی به نام ویکتور بلنکو “Victor Belenko” بر عهده داشته است، این خلبان از ژاپنی ها تقاضا کرد تا جنگنده را پنهان کنند و آنها نیز درخواست او را اجرا کردند، بعد از گذشت مدتی روسها درخواست بازپس گیری جنگنده به همراه خلبان آن را کردند ولی مقامات ژاپنی مخالفت کردند و پس از مدتی خلبان مذکور به آمریکا پناهنده شد و اطلاعات ارزشمندی را در اختیار غرب قرار داد. جنگنده نیز با یک هواپیمای ترابری سی-5 به پایگاه "کیاکوری" واقع در 50 مایلی توکیو انتقال داده شد و کارشناسان آمریکایی و ژاپنی شروع به تحقیق بر روی آن کردند.

جالب است بدانید که میگ-25 بر روی بسیاری از کشورها مانند اکثر کشورهای خاورمیانه ، همچنین بر روی کشورهای کنار دریای مدیترانه و اسرائیل و حتی چین جاسوسی کرده است، در آن زمان نه گلوله های ضد هوایی می توانست حریف این غول آهنین شود و نه جنگنده های موجود می توانستند از حریم کشورها محافظت کنند، برای مثال در اسرائیل فانتوم ها چندین بار برای رهگیری میگ اقدام کردند ولی در همه موارد شکست خوردند!
همانطور که گفته شد با پتانسیلی که تامکت داشت تنها برای رهگیری میگ-25 ساخته نشده بود، فاکسبت بیشتر یک جنگنده بود که حالت تدافعی داشت تا تهاجمی ، اف-14 جنگنده ای بود که وظیفه رهگیر بمب افکن های شوروی در زمان جنگ سرد و همچنین انواع موشک ها را به عهده داشت، حتی در دفاع مقدس نیز خلبانان کشورمان بارها اقدام به انهدام موشک های کرم ابریشم عراقی کرده اند و موفق بوده اند. پس می توان نتیجه گرفت که تامکت جانشینی خوب برای جنگنده های کهنه کار فانتوم بود و لیاقت یدک کشیدن لقب "افسانه ای" را داشت.
تجهیزات و تسلیحات:
بهتر است بدانید که تامکت بیشتر یک جنگنده مخصوص نیروی دریایی بوده تا یک جنگنده برای نیروی هوایی ! تامکت در اصل برای جایگیری به جای فانتوم بوجود آمد و بیشتر استانداردهای نیروی دریایی را رعایت کرد، اف-14 نسبت به فانتوم جای کمتری را به خود اختصاص می داد و بالهای متغییر آن بسیار مناسب جایگیری بر روی عرشته ناوهای هواپیمابر بود. از مزیت های دیگر بالهای متغییر این جنگنده سرعت کمتر آن هنگام تیک-آف از روی عرشه ناوهواپیمابر است، همچنین این بالها در هنگام داگفایت (نبرد بین دو جنگنده) به اف-14 کمک زیادی می کرد. این را نیز باید اضافه کرد که این بالها نسبت به اضافه شدن سرعت ، در اثر فشار هوا جمع می شوند و با کم شدن سرعت نیز به صورت اتوماتیک طبیعتا باز می شوند ولی خلبان نیز می تواند به صورت دستی و خارج از حالت اتوماتیک بالها را تغییر دهد، این بالها از 20 درجه الی 68 تا 70 درجه قابل تغییر هستند و سرعت جمع و یا باز شدن بالها هفت و نیم درجه بر ثانیه است.
اف-14 مدل A قادر است یک توپ 20 میلیمتری از نوع M61 (Vulcan) را به همراه 1000 فشنگ که در سمت چپ دماغه تامکت قرار گرفته است و همچنین موشکهای نیمه اکتیو اسپارو و حرارتی سایدویندر را حمل کند، این موشک ها به همراه موشک فوق العاده فونیکس هنوز هم ترکیب مرگباری را می سازند، لازم به ذکر است که اف-14 می تواند تا 6 تیر موشک فونیکس را با خود حمل کند.
تامکت قادر است تا 2 برابر سرعت صوت ، افزایش سرعت داشته باشد و تا تقریبا تا ارتفاع 45000 پایی اوج بگیرد، تنها مشکل این جنگنده هزینه بالای نگهداری و همچنین پیچیده بودن تکنولوژی آن است، ایران تنها کشوری است که موفق به خرید این جنگنده افسانه ای از آمریکا شد.
در پایان این مبحث باید اشاره کنم که تامکت های ایرانی از دو موتور TF30 استفاده می کند که هر کدام از موتورها قادر به ایجاد قدرت رانشی برابر با 20000 پوند را دارا هستند، تنها مشکل این موتور غیرقابل اطمینان بودن آن در ارتفاعات بالا به دلیل خفگی کمپرسور و ایجاد شدن حالت "استال" است که بعدها به دست متخصصین ایرانی این مشکل نیز تا حدی رفع گشت.

ورود به ایران:
با تعاریفی که از جنگنده تامکت شد، می توانیم نتیجه بگیریم وظیفه اصلی این جنگنده ، رهگیری بمب افکن ها و جنگنده های شکاری دشمن در ارتفاعات بالا و همچنین نابودسازی موشک هایی نظیر موشک های کروز است، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران شوروی حریم هوایی ایران را نیز مانند کشورهای دیگر توسط جنگنده میگ-25 نقص می کرد ، به همین خاطر نیروی هوایی ایران به آمریکا درخواست جنگنده ای برای مقابله با جنگنده های بلند پرواز شوروی را داد، آمریکا نیز به ایران دو جنگنده اف-15 و اف-14 را پیشنهاد داد که در نهایت تامکت بر رقیب خود یعنی اف-15 (ایگل) پیروز شد و در نیروی هوایی به خدمت گرفته شد، نیروی هوایی ایران به طور دقیق 80 فروند از این جنگنده به کارخانه گرومن در طی دو مرحله سفارش داد که 79 فروند آن به اضافه 284 تیر موشک فونیکس تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران دریافت شدند. ایران پس از خرید تامکت دیگر شاهد جنگنده های بلند پرواز میگ-25 نبود! به این ترتیب که خلبانان ایرانی یکبار بر فراز دریای خزر اقدام به قفل راداری بر روی یک جنگنده بلند پرواز روسی را کردند که آن جنگنده نیز از ترس فرار کرد و تا ابد بر فراز ایران دیده نشد.
تامکت در جنگ تحمیلی:
مدتی از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نگذشته بود که کشور متجاوز عراق، جنگ ناخواسته ای را به ایران تحمیل کرد، در این جنگ نیروی هوایی نیز نقش بسزایی را دارا بود و می بایست نقش بمباران مراکز مهم رژیم بعثی به علاوه حفاظت از حریم هوایی ایران را بر عهده می گرفت. نقش بمباران بر عهده جنگنده های اف-4 (فانتوم) و اف-5 (تایگر) افتاد، و نقش رهگیری و نابودی جنگنده های متجاوز نیز را نیزاسکادران های تامکت نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران بر عهده گرفتند.
در دو سال ابتدایی جنگ، جنگنده های دشمن هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و تنها شکاری آسان برای جنگنده های اف-14 و موشک های پرقدرت فونیکس بودند، ولی با گذشت چندسال ابتدایی جنگ، عراق با خرید میراژ-اف-1 از فرانسه تصمیم به مقابله با جنگنده های ایرانی برخواست، البته وظیفه اصلی جنگنده های میراژ مقابله با جنگنده های ایرانی نبود، بلکه نقش اصلی آنها مقابله با نفت کش ها و کشتی های تجاری ایرانی بود که به سمت لنگرگاه ها حرکت می کردند، در این راستا نیروی هوایی نیز دست به کار شد و اقدام به جا به جایی تعدادی از تامکت های ایرانی به پایگاه هوایی بوشهر کرد، با این کار هم عمر موتورها و بدنه تامکت ها افزایش می یافت و هم از خستگی خلبان ها به خاطر پرواز مداوم کاسته می شد،همانطور که انتظار می رفت تامکت های ایرانی از پس این ماموریت نیز به خوبی برآمدند و از ناوگان تجاری ایران به خوبی محافظت کردند، میراژ های عراقی هر چند که قدرت مانور خوبی داشتند ولی در برابر موشکهای فونیکس تامکت های ایرانی حرفی برای گفتن نداشتند و از رادار قدرتمندی استفاده نمی کردند، در واقع این جنگنده ها بیشتر از تاکتیک هایی مثل پرواز در ارتفاع پایین استفاده می کردند تا اینکه به طور مستقیم با تامکت ها درگیر شوند، با این حال این جنگنده های عراقی موفق به رهگیری برخی از تامکت ها و جنگنده های دیگر کشور عزیزمان شدند.
همانطور که مشاهده می کنید تامکت و فاکسبت سرنوشتی عجیب دارند که به نظر می رسد که در هر محدوده زمانی در مقابل یکدیگر قرار می گیرند، در طول جنگ تحمیلی 8 ساله نیز عراق تعدادی از این جنگنده ها را از شوروی سابق خریداری کرد که از آنها برای شناسایی و همچنین بمباران استفاده می کرد، البته خلبانان عراقی به قدری ترسو بودند که حتی جرات پایین آمدن از ارتفاعی مشخص را نداشتند و با میگ-25 بمب هایشان را از ارتفاع بالا رها کرده و فرار می کردند ، و به همین خاطر اکثر اوقات بمب هایشان به خطا رفته و به هیچ هدف درستی برخورد نمی کرد ولی با این وجود در دل مردم رعب و وحشت ایجاد می کردند، تیرهای ضد هوایی و موشک های موجود بر روی فانتوم ها و جنگنده های دیگر نیز کارساز نبود به همین علت دوباره جنگنده افسانه ای تامکت و خلبانان غیور ایران دست به کار شدند و اقدام به گشت زنی های مداوم بر آسمان ایران اسلامی کردند تا خلبانان عراقی حتی در ارتفاع بالا به خودشان جرات نفوذ به مرز کشور را ندهند.


با این حال خلبانان عراقی به قدری از تامکت های ایرانی می ترسیدند که اکثر اوقات با دیدن جنگنده های اف-14 در صفحه رادار خود بمب هایشان را در بیابان ها رها می کردند و فرار می کردند و یا مسیر خود را تغییر می دادند، خلبانان تامکت نیز که این مسئله را متوجه شده بودند، فقط به قفل راداری بر روی جنگنده های عراقی اکتفا می کردند تا موشک های گرانبهای فونیکس را برای مواقع ضروری ذخیره کنند.
همانطور که می دانید جنگ ایران و عراق بیشتر یک جنگ فرسایشی بوده و منجر به از کار افتادگی بسیاری از تجهیزات نیروی هوایی نیز گشت، بسیاری از تامکت های ایرانی نیز در طی جنگ به دلیل کمبود قطعات یدکی زمینگیر شده بودند و حتی به دلیل کمبود موشک فونیکس تامکت ها دیگر کارایی لازم را نداشتند ، به همین دلیل متخصصان داخلی دست به کار شدند و شروع به ساخت تجهیزات یدکی تامکت و همچنین موشک های جایگزین برای تامکت کردند.
بهینه سازی و ارتقا تامکت:
سجیل، اولین پروژه موفق بومی بود که به نوعی تبدیل موشک هاوک زمین به هوا به یک موشک هوا به هوا بود، این موشک به نحوی توانست برای مدتی جای خالی فونیکس را پر کند و ایران را تا پایان جنگ تقریبا بی نیاز سازد. عراق در اواخر جنگ تحمیلی اقدام به خرید جنگنده های میگ-29 شوروی سابق کرد و در این زمان ادعا کرد که این جنگنده قادر است که تامکت های ایرانی را سرنگون سازد! در همین زمان یک درگیری بین یک تامکت و میگ-29 درگرفت که تامکت با وجود داشتن موشک بومی سجیل توانست میگ-29 عراقی را سرنگون سازد و به این ادعای بی اساس عراقی پایان دهد.
پس از پایان یافتن جنگ نیز ارتقا و تعمیر تامکت های ایرانی آغاز گشت و متخصصان ایرانی توانستند بسیاری از تامکت های ایرانی که به دلیل کمبود قطعات یدکی زمینگیر شده بودند را دوباره به دل آسمان برگردانند، جالب است بدانید که ایران در حال حاضر قادر است که 70% تجهیزات و لوازم تامکت را تولید کند، به دلیل احساس جای خالی موشک فونیکس نیز متخصصان ایرانی اقدام به ساخت نوع بومی این موشک یعنی "عصر-67" کردند که در حال حاضر در اختیار نیروی هوایی ایران قرار دارد.
اگر بخواهیم به طور مختصر از بهینه سازی های نیروی هوایی ایران بر روی تامکت های ایرانی مطالبی بیان کنیم می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
- بهبود سازه جنگنده
- بهینه سازی موتور
- بهینه سازی دستگاه های الکترونیکی
- اضافه شدن قابلیت درگیری هوا به سطح
- بهینه سازی جنگ افزارها
- بهینه سازی مقطع راداری

البته در حال حاضر تامکت ها قادر هستند تا برخی از موشک های شرقی را نیز با خود حمل کنند.

وضعیت فعلی:
همانطور که گفته شد ایران تنها کشوری است که در حال حاضر این جنگنده را در اختیار دارد و بیشتر این جنگنده ها در حالت عملیاتی به سر می برند، در ابتدا قرار بود به غیر از ایران ، کشورهایی نظیر کانادا و اسرائیل و آلمان غربی اقدام به خرید این جنگنده کنند ، و حتی کانادا به ایران پیشنهادهایی را برای خرید این جنگنده داد که با مخالفت فرماندهان نیروی هوایی فروش این جنگنده منتفی شد. آمریکا این جنگنده را در سال 2006 میلادی به علت هزینه های بالای نگه داری از رده خارج کرد و به این دلیل که قطعات یدکی این جنگنده به دست نیروی هوایی ایران نرسد، تمام قطعات این هواپیما منهدم شدند !
لازم به ذکر است که نیروی هوایی ایالت متحده آمریکا چند مدل دیگر از این جنگنده را تولید کرد که می توان به مدل B (مخصوص درگیری هوا به سطح) ، مدل C که هرگز به مرحله تولید انبوه نرسید، مدل D (رهگیر قدرتمندتر با داشتن رادار و موشک های قوی تر نسبت به مدل A) اشاره کرد.
به هر حال با زندگی پر فراز و نشیب اف-14 های ایرانی باید اعتراف کنیم که این جنگنده بر گردن ما حق زیادی دارد و در جنگ ایران و عراق یکی از مهمترین جنگنده های کلیدی ایران اسلامی بوده است، در حال حاضر تامکت های ایرانی در شرایط خوبی به سر می برند و با توجه به ارتقاهایی که در طی سالهای گذشته داشتند امید می رود که تامکت ها به همراه فولکروم های ایرانی (میگ-29) بتوانند حریف سرسختی برای جنگنده هایی متجاوز به خاک میهن اسلامی ما باشند، آخرین نمایش قدرت این جنگنده نیز در 29 فروردین امسال بود که 5 فروند از این جنگنده های موفق از مقابل جایگاه اختصاصی عبور کرده و در نهایت در پایگاه اول مهرآباد به زمین نشستند.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 19

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

امروز برای نخستین بار در تاریخ روابط پکن و تل آویو سه رزم ناو چینی در سواحل حیفا پهلو خواهند گرفت تا طی دو هفته آتی با نیروی دریایی رژیم صهیونیستی رزمایش مشترک برگزار کنند.

به گزارش خبرگزاری مهر، طی ماههای اخیر سطح روابط چین و رژیم صهیونیستی توسعه پیدا کرده تا جایی که امروز سه رزم ناو چینی برای نخستین بار در تاریخ روابط پکن و تل آویو در سواحل حیفا پهلو می گیرند.

به گزارش روزنامه الشرق الاوسط ، واشنگتن چندان دل خوشی توسعه سطح روابط پکن و تل آویو ندارد و این روابط را با خشم فروخورده دنبال می کند.

این در حالی است که محافل صهیونیستی پهلوگرفتن ناوهای چینی در سواحل حیفا را بیانگر جهش ایجاد شده در روابط دوجانبه به ویژه در بخش نظامی دانسته اند. بر این اساس، در جریان این رزمایش دو هفته ای مقامات ارشد نیروی دریایی چین و همتایان صهیونیست خود در پایگاه دریایی حیفا دیدار می کنند.
این در حالی است که روابط چین و رژیم صهیونیستی از سال 1948 (تاسیس رژیم جعلی) تا 1992 کامل قطع بود و پس از کنفرانس مادرید در سال 92 روابط اقتصادی بتدریج رشد و پیدا کرد.
از یک سال پیش اسرائیل و چین دورانی جدید از روابط نظامی را آغاز کردند. "چنگ بینگده" رئیس ستاد مشترک ارتش چین آگوست 2011 سفری به سرزمینهای اشغالی داشت که در آن زمان سفری تاریخی خوانده می شد.
در پاسخ به این سفر، "بنی گانتز" رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی قریب به سه ماه پیش به پکن سفر کرد و با مقامات ارشد چین دیدار کرد. طی این دیدارها دو طرف خواستار توسعه روابط نظامی شده بودند که به نظر می رسد برگزاری مانور اخیر در سواحل حیفا نخستین نتیجه این مذاکرات باشد.
این در حالی است که "بنیامین نتانیاهو" دو هفته پیش نیز در دیدار با جمعی از دانشجویان چینی که در بیستمین سالگرد برقراری روابط دو جانبه، به دفتر وی در بیت المقدس آمده بودند بر لزوم توسعه روابط در همه زمینه ها تاکید کرده بود.
وی با اشاره به تعمیق روابط تل آویو و پکن، طرح مشترک ساخت خط آهن از دریای سرخ تا دریای مدیترانه را به عنوان یکی از نمونه های جهش ایجاد شده در روابط دوجانبه دانست.

بنابرگزارش پایگاه شبکه الصین ، این خط آهن جایگزینی برای کانال سوئز خواهد بود و در آینده تبادل کالا میان اروپا و آسیا به وسیله آن انجام خواهد شد.
از سوی دیگر رسانه های عربی به ویژه مصری امروز در گزارشهای مختلفی به بررسی تقویت سطح روابط چین و رژیم صهیونیستی پرداخته اند. روزنامه الوفد مصر در این باره نوشت: امروز دوشنبه سه رزم ناو چینی در سواحل حیفا (شمال فلسطین اشغالی) پهلو می گیرند.
روزنامه الیوم السابع ، خبرگزاری کویت، پایگاه المحیط ، شبکه فلسطین الاخباریه ، روزنامه الدستور نیز طی ساعات اخیر موضوع توسعه روابط چین و رژیم صهیونیستی را زیر ذره بین قرار داده اند.


منبع

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

 

به گزارش سرویس بین الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از هاآرتص، سرهنگ چارلز بوچارد فرمانده بازنشسته نیروهای ناتو در جنگ لیبی در مصاحبهای اختصاصی با روزنامه صهیونیستی هاآرتص حمله احتمالی رژیم صهیونیستی به ایران را به بومرنگی تشبیه کرده است که در صورت پرتاب، دوباره مستقیما به تلآویو برگشته و تبعات بسیار بدی برای اسراییل خواهد داشت.
چارلز بوچارد گفت: من فکر نمیکنم که مقامات رژیم صهیونیستی چنین قصد غیرمعقولی را در سر بپرورانند و ناتو نیز به هیج عنوان قصد ندارد تا از جنگطلبیهای نتانیاهو و مقامات اسراییلی حمایت کند. فرمانده سابق نیروهای ناتو در ادامه صحبتهای خود به انتخابات پیش روی ایالات متحده اشاره کرده و بیان میکند: هر کدام از نامزدها پیروز انتخابات شود باید روندی دیپلماتیک را در مسئله هستهای ایران اتخاذ کند. این سرهنگ بازنشسته و تاثیرگذار کانادایی در پایان گفتگوی خود به مقامات رژیم صهیونیستی هشدار میدهد تا فکر جنگ با ایران را از سر خود بیرون کرده و اخطار میدهد که در صورت حمله نظامی به ایران، مسلمانان جهان با یکدیگر متحد خواهند شد که پیامدهای بسیار بدی برای رژیم صهیونیستی و غرب خواهد داشت.

 

|

امتیاز مطلب : 9

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

هواپیمای تهاجمی J-22 اورائو نیروی هوایی صربستان در حال شلیک راکت های 57 میلیمتری در یک تمرین نظامی است.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 12

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

بالگردها بی شک انعطاف پذیرترین ماشینهای پرنده ساخت دست بشر هستند، اما مطمئنا در بین سریعترینها جایی ندارند. اما شاید به زودی نسل جدیدی از بالگردهای سریع دنیای هوانوردی را با تحولی تازه مواجه کند.

 

 

یوروکاپتر X3 برای نخستین بار در سپتامبر 2010 / شهریور 1389 به پرواز در آمد. این بالگرد نسبتا بزرگ با ترکیبی از خواص هواپیماها مثل بال و ملخهای افقی ساخته شده و همین موضوع هم سرعت بیشتر را برای آن به همراه آورده است. بدنه اصلی بالگرد در حقیقت نسخه اصلاح شده ای از بالگرد معروف EC155 یوروکاپتر مجهز به موتورهای توربوشفت و ملخی پنج پر است که نیروی برای اصلی بالگرد را برای شناور شدن در هوا تامین میکند. ملخهای افقی بالگرد هم که در نوک بالهای به نسبت کوچک آن قرار گرفته اند، نیروی پیشرانش را تامین میکنند. این ملخها همچنین برای خنثی کردن گشتاور تولیدی ملخ اصلی با سرعت بیشتری میچرخند. سرعت نهایی این بالگرد 410 کیلومتر بر ساعت است و به گفته یوروکاپتر، نمونه کامل بالگرد که بر اساس تکنولوژی X3 ساخته خواهد شد، تا سال 2020 / 1399 پرواز خواهد کرد.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

جنگنده چندمنظوره اف-18 توسط شرکت مکدانلدداگلاس ساختهشده و از سال 2006/1385 جایگزین جنگندههای اف-14 تامکت در نیروی دریایی ایالات متحده شده است.

 

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 15

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

مانور کبرا مشهورترین مانور هوایی برای نبردهای نزدیک هوایی است که برای سالها جنگنده های روسی سوخو27 و میگ 29 شهرت خود را مدیون آن بودند و به کمک آن جای تعقیب شونده و تعقیب کننده را عوض میکردند!


محمدحسین جهانپناه: مانور مشهور کبرا برای نخستین بار توسط خلبان روس یک جنگنده سوخو27 در نمایشگاه هوایی پاریس 1989/1368 به اجرا درآمد. این مانور در عمل برای به نمایش گذاشتن مانورپذیری بالای نسل جدید جنگندههای روسی در آن زمان انجام شده بود.
در مانور کبرا خلبان با چرخاندن سریع دماغه هواپیما، زاویه حمله جنگنده را خیلی سریع به 90 تا 120 درجه میرساند. این عمل برای مدتی کوتاه موجب کاهش شدید سرعت جنگنده و واماندگی هواپیما میشود. در این حالت پسار ایجاد شده در انتهای هواپیما گشتاوری را ایجاد میکند که هواپیما را مجدد به جلو میچرخاند. سپس خلبان با افزایش توان موتور، جنگنده را به مسیر خود باز میگرداند. نام کبرا نیز به شباهت این مانور به حالت نیمخیز شدن مار کبرا اشاره دارد.
اصلیترین کاربرد مانور کبرا در درگیریهای نزدیک هوایی معنی پیدا میکند، زمانی که هواپیمای جنگنده در حال تعقیب شدن توسط جنگنده دیگری در ارتفاع بالاست و با ایفای این مانور میتوان جای تعقیبشونده و تعقیب کننده را عوض کرد؛ هرچند اجرای کامل مانور کبرا مهارت زیادی را طلب میکند. شکی نیست که ظهور تکنولوژی نازلهای تغییر دهنده بردار رانش موتور تا حدی در آسانتر کردن مانور کبرا موثر بودهاند.

دانلود

روسها مانور کبرا را در اصطلاح پوگاچف کبرا (Pugachev Cobra) میخوانند که به نام ویکتور پوگاچف، نخستین خلبانی که این مانور را در ملأ عام ایفا کرد، گرفته شده است. انجام این مانور تنها توسط جنگندههایی خاص همانند اعضای خانواده سوخو27 و میگ29 روسی و اف22 آمریکایی آن هم در سرعتهای بالا امکانپذیر است.

در فیلم زیر، انجام مانور کبرا را توسط جنگنده سوخو27 ملاحظه می‏کنید.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 14

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

تپل-ام، نام راهبردیترین سری موشکهای دوربرد ارتش روسیه است که طی چند دقیقه آماده پرتاب شده و پس از چند دقیقه پرواز بر فراز زمین، هر هدفی را تا شعاع 11هزار کیلومتری آماج کلاهکهای هستهای قرار میدهد.

:: موضوعات مرتبط: نیروی زمینی , ,

|

امتیاز مطلب : 16

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

محققان گلوله خودراهنمایی را طراحی کردهاند که شبیه به دارت و مجهز به واحد سنجش ساکن ساخته شده و میتواند باکمترین انحراف به اهداف علامتگذاری شده با نور لیزر در فاصله 2000 متری برخورد کند.

 

 

:: موضوعات مرتبط: سلاح گرم , ,

|

امتیاز مطلب : 14

|

تعداد امتیازدهندگان : 5

|

مجموع امتیاز : 5

وزارت دفاع انگلیس از تازهترین دستاوردهای نظامی خود رونمایی کرد: روباتی برای خنثیسازی بمب، پلیمری انعطافپذیر برای ساخت سپر ضدگلوله و یونیفورم نظامی که میتواند جریان الکتریسیته را از خود عبور دهد.
ابوالفضل کریمی: مرکز تجارت دفاعی (CDE) در هارول، آکسفوردشایر، یک مرکز ابتکاری است که تلاش دارد ابداعات علمی انگلیسیها را به سرعت برای استفاده در میدان جنگ به کار گیرد.
به گزارش تایمز، مقامات وزارت دفاع انگلیس میگویند از هر 100 طرح ارایه شده، 15 عدد آنها آزمایش میشود و درنهایت، 2 نمونه از آنها به مرحله توسعه و تولید انبوه میرسد. تا به امروز، وزارت دفاع بودجه تحقیقاتی نزدیک به 5 میلیون پوند برای این برنامه اختصاص داده است.

سپر ضدگلوله هوشمند
از میان شرکتهایی که بخشی از این بودجه را دریافت کردهاند، میتوان به d3o Lab اشاره کرد. این شرکت، یک مایع پلیمری هوشمند طراحی کرده که وقتی به آرامی حرکت داده میشود، بسیار انعطافپذیر است؛ اما وقتی مورد اصابت گلوله قرار میگیرد، مولکولهایش به یکدیگر قفل میشوند و نیروی وارد شده را جذب میکنند.
برای نمایش ویژگیهای این ماده که در نسل جدید کلاههای ایمنی و انواعی از زرههای نظامی کاربرد خواهند داشت ، اعضایی از تیم d3o، این ماده چسبنده نارنجی را به دستان خود مالیدند و چندین بار با چکش روی دستان خود کوبیدند تا اثر حفاظتی آن را نشان دهند.
(برای تماشای فیلم این آزمایش، اینجا را کلیک کنید)

فلوریا آنتونی از اعضای این گروه گفت: «بر اساس روشی که این ماده به حرکات بدن شما واکنش نشان میدهد، شما ترکیبی از محافظت و انعطاف را در اختیار خواهید داشت».
یکی دیگر از نوآوریهای به نمایش درآمده، Little Owl (جغد کوچک) نام داشت، یک هواپیمای کنترل از راه دور سبک که طراحان آن امید دارند بتواند 20 کیلوگرم تجهیزات تجسس و اکتشاف را منتقل کند و تا 3 ماه، انرژی مورد نیاز خود را با استفاده از انرژی خورشیدی تامین کند. این پروژه بودجهای نزدیک به 44هزار پوند (معادل 700 میلیون ریال) دریافت کرده است.
یونیفورم برقی

به پروژه پارچههای هوشمند نیز 49 هزار و 500 پوند بودجه اختصاص یافته است تا بتوان با استفاده از آنها، یونیفورمهایی نظامی ساخت که بتوانند از طریق رشتههای رسانای بافته شده در آنها، الکتریسیته و اطلاعات کامیپوتری را منتقل کند.این پارچهها به گروههای نظامی امکان میدهد که تجهیزات الکترونیکی را به یونیفورمهای خود متصل کنند، یا گرماسازهای داخلی را به کار بیاندازند که آنها را گرم نگاه دارد. این یونیفورمها انرژی مورد نیاز خود را از یک باتری داخلی دریافت خواهند کرد.

وزارت دفاع معتقد است این یونیفورم تا 2 کیلوگرم از وزن تجهیزات نظامی گروههای جنگی را کاهش خواهد داد. البته مشابه این پروژه توسط نظامیان کانادایی نیز در حال پیگیری است. طراحان این الیاف ادعا کردهاند حتی اگر این پارچه ها سوراخ شوند، باز هم میتوانند الکتریسیته را از اطراف نواحی آسیبدیده عبور دهد.
سلول خورشیدی تاشو
شرکت Crib Gogh که تجهیزات نجاتدهنده را میسازد، یک تشک پنل خورشیدی مقاوم ساخته که داخل کوله پشتی قرار میگیرد و میتواند انرژی کافی را برای راهاندازی یک کامپیوتر تامین کند. قرار است این وسیله به پایگاههای خط مقدم در افغانستان فرستاده شود.
در حال حاضر وزارت دفاع در چنین پایگاههایی از ژنراتورهای کوچکی استفاده میکند که بهای سوخت آنها به دلیل هزینه حملونقل، 17 برابر هزینه تجاری آن تمام میشود. از سوی دیگر، این وزارت همچنین میلیونها پوند برای خریداری و انتقال باتریهای معمولی AA برای سربازان خود هزینه میکند. این سربازان به طور متوسط روزی 8 باتری AA مصرف میکنند.
بازوی روباتی برای خنثیسازی بمب

الکس سیمپسون 26 ساله، کارشناس خنثیسازی بمب در هنگ خنثیسازی مهمات انفجاری که برای خنثی کردن بمبهای کنار جادهای طالبان فعالیت میکنند، یک بازوی روباتی را که توسط شرکت Shadow Robot طراحی شده است، آزمایش کرد.
اوپراتور، دستکشی مجهز به حسگر پوشیده بهدست میکند و بازوی روباتیک، حرکات وی را تقلید میکند. ارتباط بین اوپراتور و بازو میتواند از فواصل نزدیک به چند صد متر نیز برقرار شود.

سیمپسون گفت: « بیهیچ شکی، این وسیله میتواند در دنیای خنثیسازی بمب مورد استفاده قرار گیرد. این وسیله یک گام به جلو نسبت به تجهیزاتی است که ما اکنون در اختیار داریم».
طراح این دست، ریچ واکر 39 ساله یکی از طرفداران Dungeons and Dragons است. این شرکت همچنین در حال ساخت ابزارهای روباتی برای استفاده در محیطهای رادیواکتیو است. ریچ امیدوار است ظرف 2 سال آینده بتواند این بازوهای روباتی را برای خنثی کردن بمبها در میدان جنگ آماده کند.

:: موضوعات مرتبط: سلاح گرم , ,

|

امتیاز مطلب : 11

|

تعداد امتیازدهندگان : 4

|

مجموع امتیاز : 4

یوروفایتر تایفون که ستون فقرات نیروی هوایی اغلب کشورهای اروپایی را تشکیل میدهد، هواپیمایی است جنگنده و بمبافکن که برای نبردهای قرن 21 کاملا تجهیز شده و در سرعتهای بالا خوب عمل میکند.

:: موضوعات مرتبط: نیروی هوایی , ,

|

امتیاز مطلب : 13

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3

F-16 A/B


مدل اولیه اف 16 مجهز به رادار پالس دوپلر AN/APG-66 و موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-200 بود . نیروی هوایی آمریکا تا ماه مارس 1985 تعداد 674 فروند F-16A و تعداد 121 فروند F-16B را در اختیار گرفته بود .



بلاک 1


تفاوت بین هواپیماهای بلاک 1 و 5 و 10 بسیار ناچیز بود . اکثر F-16A های نیروی هوایی آمریکا بعدها به این 3 مدل ارتقا یافتند . 94 فروند به بلاک 1 – 197 فروند بلاک 5 و 312 فروند به بلاک 10 ارتقا پیدا کردند. در بلاک 1 که یکی از نمونه های اولیه اف 16 بود دماغه مخروطی شکل هواپیما به رنگ سیاه بود .



بلاک 5


چندی بعد مشخص شد که رنگ سیاه دماغه مخروطی هواپیما باعث شناسایی راحت آن از فواصل دور می شود از این رو رنگ دماغه به خاکستری کم رنگ تغییر کرد . همچنین مشاهده شده بود که آب باران در نقاط خاصی از بدنه انباشته می شد که برای رفع این مشکل سوراخهایی در بدنه هواپیما ایجاد شد .



بلاک 10


در اواخر دهه 1970 کشورهای صادر کننده تیتانیوم صادرات این فلز گرانبها را به طرز چشم گیری کاهش دادند از این رو در این مدل از اف 16 به جای تیتانیوم از آلومینیوم استفاده شد .



بلاک 15


یکی از مهمترین تغییرات در این مدل اضافه کردن دو جایگاه حمل تسلیحات و ارتقا رادار AN/APG-66 بود . برای اینکه وزن اضافی ناشی از اضافه شدن 2 جایگاه تسلیحات برای هواپیما مشکل ایجاد نکند سکانهای افقی اف 16 به میزان 30 درصد بزرگتر شدند . همچنین مدلی از رادیوی UHF با نام Have Quick II نیز به آن اضافه شد . این مدل با 983 فروند بیشترین تعداد تولید را داشته است. آخرین فروند تولیدی از این مدل در سال 1996 تحویل تایلند شد.



بلاک 15 OCU


از سال 1986 برنامه ای برای ارتقاء اف 16 های بلاک 15 با نام OCU آغاز شد


تغییراتی که در این طرح بر روی اف 16 بلاک 15مدل اعمال شد عبارت بود از :


ارتقا موتور توربو فن F100-PW-200 به F100-PW-220


اضافه کردن توانایی شلیک AGM-65 ماوریک – AIM-120 آمرام و AGM-119 بود . در سیستم اخلالگر نیز بهبودهایی بوجود آمد و تغییراتی نیز در کاکپیت اعمال شد . حداکثر وزن برخاست هواپیما هم به 37000 پوند ( تقریبا 17000 کیلوگرم ) افزایش یافت . 214 فروند اف 16 بلاک 15 و 10 فروند اف 16 بلاک 10 شامل این طرح شدند .



بلاک 20


هواپیماهای این دسته شامل 150 فروند اف 16 بلاک 15 OCU بود که به منظور فروش به تایوان آماده شده بودند . این مدل دارای بیشتر خصوصیات و قابلیت های F-16 C/D نیز بود . من جمله قابلیت شلیک AGM-45 Shrike و AGM-84 Harpoon و AGM-88 HARM و حمل و به کار گیری کیت LANTIRN به این مدل اضافه شده بود . کامپیوتر مرکزی این مدل نسبت به مدلهای قبلی بسیار پیشرفته تر بود بطوری که در مقایسه با کامپیوتر بکار رفته در مدل بلاک 15 OCU می توانست اطلاعات را 740 بار سریعتر پردازش کند همچنین قابلیت ذخیره اطلاعات آن 180 بار سریعتر از نمونه قبلی بود .



F-16 C/D


بلاک 25


اولین نمونه بلاک 25 با نام F-16C در جوین 1984 اولین پرواز خود را انجام داد و بلافاصله در ماه سپتامبر همان سال بطور رسمی وارد خدمت شد .رادار جنگنده به AN/APG-68 تغییر یافته بود . رادار جدید قابلیت حمله های شبانه با دقت بالا را به جنگده می داد . موتور هواپیما نیز به موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-220E تغییر یافته بود . نیروی هوایی آمریکا با 209 فروند از این مدل تنها کاربر آن می باشد .



بلاک 30-32


از این زمان به بعد امکان استفاده از دو نوع موتور متفاوت در هواپیما فراهم شد . مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 0 تمام می شد از موتور های شرکت General Electric و مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 2 تمام می شد از موتورهای شرکت Pratt & Whitney استفاده می کردند . اولین اف 16 بلاک 30 مجهز به موتور ساخت شرکت جنرال الکتریم در 1987 وارد خدمت شد . پیش از این در تمام اف 16 ها از موتورهای شرکت پرات اند ویتنی استفاده می شد . قابلیتهای اضافه شده به این مدل توانایی حمل و شلیک AGM-45 Shrike و AGM-88 HARM بود . اف 16 های بلاک 30 دارای ورودی هوای بزرگتری نسبت به مدلهای قبلی بودند . 733 فروند از این دو مدل تولید و به 6 کشور جهان صادر شد .



بلاک 40-42 (F-16 CG/DG)


این مدل در 1988 وارد خدمت شد . این مدل قابلیت عملیات در همه شرایط آب و هوایی و عملیات در شب را دارا بود . تغییراتی نیز در جایگاههای زیر بدنه برای ایجاد توانایی حمل و به کارگیری سیستم LANTIRN انجام شد . بهبودهایی در رادار صورت گرفت و یک دریافت کننده GPS نیز به مجموع تجهیزات هواپیما اضافه شده بود . از سال 2002 هواپیماهای این مدل قابلیت حمل و بکارگیری مهمات هوشمندی نظیر JDAM - JSOW - WCMD و EGBU-27 را پیدا کردند . از این مدل نیز 615 فروند به 5 کشور جهان صادر شد .



بلاک 50-52 (F-16 CJ/DJ)


این مدل در سال 1991 عملیاتی شد . این مدل با سیستمهای بهبود یافته GPS و INS مجهز شده بود . این مدل هم توانایی حمل تسلیحاتی چون AGM-84 Harpoon – JDAM – JSOW و WCMD را دارا بود .


اف 16 بلاک 50 با موتور F110-GE-129 ساخت جنرال الکتریک و اف 16 بلاک 52 با موتور F100-PW-229 ساخت پرات اند ویتنی تولید شده بود .



بلاک 50-52 Plus (F-16U)


این نمونه به سفارش نیروی هوایی لهستان ساخته شده و دارای قابلیت های جدیدی همچون مخازن سوخت تطبیقی و سیستم ALE-50 Towed Decoy System می باشد . نیروی هوایی یونان نیز این مدل را به همراه مخازن سوخت تطبیقی سفارش داده است . از این مدل به عنوان پدر و پایه گذار اف 16 بلاک 60 یاد می شود .



F-16I


این مدل همان اف 16 بلاک 50-52 می باشد که به سفارش نیروی هوایی اسراییل طراحی و تولید شده است با این تفاوت که در طراحی آن از اویونیک ساخت شرکتهای اسراییلی استفاده شده است. مخازن سوخت تطبیقی این مدل نیز ساخت اسراییل می باشد .



F-16 CCIP


این مدل به دنبال اجرای طرح CCIP که هدف آن استاندارد کردن تمام اف 16 های بلاک 40-42-50-52 بود بوجود آمد . یکی از موارد این طرح ارتقا تلاش برای اضافه کردن قابلیت دیتا لینک با سایر هواپیماهای متحد در صحنه نبرد بود .



F-16 E/F


بلاک 60


این مدل بر اساس F-16 C/D و F-16 U ساخته شده و از ویژگی های آن می توان مخازن سوخت تطبیقی و رادار تقویت شده را نام برد . این مدل فقط به امارات متحده عربی صادر شده است . موتور جنرال الکتریک F110-132 و رادار AN/APG-80 در ساخت این مدل به کار رفته است . این مدل قابلیت حمل تمام سلاحهایی که اف 16 بلاک 50-52 حمل می کند را دارا می باشد. مخازن سوخت تطبیقی قابلیت حمل 2045 لیتر سوخت را با خود دارند که این نه تنها باعث افزایش برد عملیاتی جنگنده می شود بلکه باعث آزاد سازی جایگاههای زیر بدنه برای حمل سلاح و مهمات و در نتیجه افزایش کارایی جنگنده می شود .




سایر نمونه ها



F-16/79


نمونه صادراتی F-16 A مجهز به موتور قدیمی توربوجت J79 . تولید این مدل به دلیل سیاست خاص جیمی کارتر رییس جمهور وقت آمریکا مبنی بر فروش جنگ افزارهای ضعیف شده به سایر کشورها بود . نمونه های زیادی از این مدل تولید شد ولی پس از تغییر کادر ریاست جمهوری و به قدرت رسیدن رونالد ریگان این سیاست تغییر کرد و در نتیجه هیچ کدام بفروش نرفت .



F-16/101


نمونه تولید شده F-16A به منظور نصب موتور F-101 جنرال الکتریک بر روی آن . این موتور مناسب اف 16 تشخیص داده نشد از این رو جنرال الکتریک موتور جدیدی با نام F-110 را طراحی و تولید کرد .



F-16ADF


نمونه ارتقا یافته اف 16 بلاک 15 برای دفاع ملی هوایی آمریکا . این طرح در 1989 آغاز شد و شامل 270 فروند اف 16 گردید . این مدل تنها مدل در اختیار نیروهای آمریکایی بود که قابلیت حمل و شلیک موشک میانبرد هوا به هوای AIM-7 sparrow را دارا بود . از سال 1994 فرایند جایگزینی ایم مدل با F-16C آغاز شد و تا سال 2005 تنها دفاع هوایی ایالت داکوتای شمالی از این مدل استفاده می کرد.



F-2 A/B (FS-X)


نمونه ساخته شده اف 16 در ژاپن توسط شرکت میتسوبیشی و با همکاری شرکت لاکهید مارتین . این نمونه کمی بزرگتر از سایر مدلها می باشد و از اویونیک ژاپنی بهره می برد.



F-16 XL


نمونه بال دلتا اف 16 ساخته شده به سفارش ناسا برای تحقیقات هوانوردی



RF-16C / F-16R


نمونه ویژه برای انجام عملیات های شناسایی



F-16 MLU


نمونه ارتقا یافته F-16A/B به بلاک 20 برای نیروی هوایی کشورهای هلند – نروژ – بلژیک – دانمارک و پرتغال



F-16 N


30 فروند اف 16 بلاک 30 تحویل داده شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم (aggressor)



TF-16 N


4 فروند اف 16 دو سرنشینه تحویل شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم



KF-16
235 فروند اف 16 تولید شده توسط صنایع هوافضای کره جنوبی تحت لیسانس شرکت لاکهید مارتین . 12 فروند بر پایه بلاک 32 و بقیه بر پایه بلاک 50-52 می باشند .

|

امتیاز مطلب : 3

|

تعداد امتیازدهندگان : 1

|

مجموع امتیاز : 1

کشور روسیه به عنوان وام دار اصلی شوروی سابق که در زمان خود به عنوان قدرت اول زرهی جهان شناخته می شد، سالهاست که از نبود یک تانک جدید در ارتش خود رنج می برد. به نظر می رسد که طرح تی - 99 که به تازگی دو تصویر گرافیکی از نمایه کلی آن منتشر شده است تانک آینده ارتش روسیه باشد. مقامات مسئول اعلام کردند که اولین نمونه از این تانک در سال 2015 آماده می شود.اطلاعات زیادی در مورد این تانک منتشر نشده است.

|

امتیاز مطلب : 5

|

تعداد امتیازدهندگان : 3

|

مجموع امتیاز : 3